Να ονειρευόμαστε μεγάλα όνειρα!

Να ονειρευόμαστε μεγάλα όνειρα!

Στο παιχνίδι των ονείρων μας δεν δικαιούται κανένας άλλος να πρωταγωνιστεί, πέρα από εμάς. Δεν δικαιούται κανένας άλλος να έχει άποψη για το τί μπορούμε να πετύχουμε και τί όχι. Ο George Bernard Shaw είπε κάποτε «Εκείνοι που λένε ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι, δεν θα πρέπει να διακόπτουν εκείνους που το προσπαθούν!».

Κάτι το οποίο φαντάζει άπιαστο σε μερικούς, κάποιοι άλλοι θα το πετύχουν επειδή τους φάνηκε ρεαλιστικό και το πίστεψαν! Είναι τελείως υποκειμενικό το τί μπορεί και τί δεν μπορεί να πετύχει ο καθένας μας. Όλοι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα και κανείς μας δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Παίζει ρόλο από ποια πλευρά της τραμπάλας καθόμαστε... Αναζητάμε τη ρουτίνα ή την περιπέτεια; Kάνουμε πάντα ό,τι είναι πιο εύκολο και εφικτό ή πηγαίνουμε για το αδύνατο και το άπιαστο;

Oνειρευόμαστε πέρα από τις δυνατότητες μας ή κάνουμε όνειρα φτωχά; H Ellen Johnson Sirleaf υποστήριζε ότι το μέγεθος ενός ονείρου, πρέπει να ξεπερνάει τις τρέχουσες δυνατότητές μας. Αν τα όνειρά μας δεν μας τρομάζουν, τότε δεν είναι αρκετά μεγάλα!

Όλα τα όνειρα είναι έγκυρα και πραγματοποιήσιμα, φτάνει να τα πιστέψουμε και να τα κυνηγήσουμε. Κάθε όνειρο ξεκινάει ως μία σκέψη από το μυαλό - όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι - και συνεχίζει προς το δρόμο της καρδιάς. Η καρδιά είναι εκείνη που θα το πιστέψει και θα μας πείσει να το κυνηγήσουμε εναντίων όλων, ακόμη και της λογικής.

Κι αφού η καρδιά το πιστέψει απαιτείται συγκεκριμένος σχεδιασμός και πλάνο. Τα όνειρα που απλά παραμένουν στο μυαλό μας ως σκέψεις, χωρίς καμία πράξη κινητοποίησης, μετατρέπονται σε όνειρα ανεκπλήρωτα και μας κάνουν δυστυχισμένους.  Σίγουρα δεν γίνεται να γνωρίζουμε εξαρχής όλες τις λεπτομέρεις υλοποίησης. Οι περισσότερες ξεκαθαρίζουν στην πορεία. Το σημαντικό όμως είναι να δράσουμε!

Και να θυμόμαστε πως κάθε όνειρο απαιτεί γερό στομάχι. Απαιτεί συνεχή προσπάθεια κι όχι παραίτηση. Απαιτεί πείσμα, σκληρή δουλειά και μία πεισματάρα καρδιά που να πιστεύει σε αυτό με όλο της το είναι.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζουν λίγο και με τη Λερναία Ύδρα, αφού η επίτευξη του ενός παράγει τη δημιουργία του επόμενου.  Τα συναισθήματα που μας προκαλεί η πραγματοποίηση του πρώτου, μας γεμίζουν με περισσότερο πάθος για να κυνηγήσουμε το δεύτερο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όσοι κυνηγάνε τα όνειρα τους, λάμπουν.

Mπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να πετυχαίνει αυτά που ονειρευόμαστε; Μας κατακλύζει το συναίσθημα της επιτυχίας και της χαράς που τα καταφέραμε; Φανταζόμαστε πώς θα άλλαζε η ζωή μας, αν τα πετυχαίναμε;

Η θετική απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι αρκετή για να μας βγάλει από την αδράνεια και να μας ρίξει στη δράση. Εμπρός ολοταχώς λοιπόν!