Όλα για τα Αντικαταθλιπτικά φάρμακα SSRI, SNRI, νέας γενιάς χάπια

Αντικαταθλιπτικά φάρμακα (SSRI, SNRI, TCA, κα)

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, των διαταραχών άγχους, της δυσθυμίας (ήπια χρόνια κατάθλιψη), καθώς και σε πολλές άλλες διαταραχές, όπως την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, όπως τα νεότερης γενιάς SSRI, SNRI, αλλά και τα παλιότερα τρικυκλικά, χορηγούνται χωρίς συνταγή.

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα στοχεύουν στην διόρθωση των επιπέδων των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο, κυρίως της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης, ουσίες που θεωρούνται υπεύθυνες για τις αλλαγές της διάθεσης και της συμπεριφοράς. Ως αποτέλεσμα της δράσης τους, κάνουν τους ανθρώπους να είναι πιο λειτουργικοί, να αισθάνονται μεγαλύτερη ικανοποίηση και να είναι περισσότερο χαρούμενοι. Τα πρώτα αντικαταθλιπτικά εμφανίστηκαν το 1950 και η χρήση τους αυξήθηκε προοδευτικά τα τελευταία χρόνια (ιδίως την περίοδο του κορωνοϊού). Το ποσοστό των γυναικών που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά είναι διπλάσιο από αυτό των ανδρών.

Πολλοί ασθενείς ρωτάνε ποιο είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό. Γενικά τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα έχουν παρόμοια αποτελεσματικότητα, ωστόσο υπάρχουν διάφορες κλινικές παράμετροι που μπορεί να κάνουν την επιλογή ενός αντικαταθλιπτικού καλύτερη από την επιλογή ενός άλλου.

Μύθοι και φόβοι για τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα

Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται ότι τα αντικαταθλιπτικά θα τους κάνουν απλά να ξεχάσουν τα προβλήματά τους. Αυτό δεν συμβαίνει, τα αντικαταθλιπτικά θα σας δυναμώσουν και θα κάνουν ευκολότερο να αντιμετωπίσετε τα όσα σας απασχολούν, όχι να τα ξεχάσετε. Ένας άλλος φόβος είναι ότι θα αλλοιώσουν την προσωπικότητά του ανθρώπου, όμως ούτε αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα, όταν πάσχει κάποιος από κατάθλιψη, το διαστρεβλωμένο καταθλιπτικό συναίσθημα επηρεάζει την αντίληψή των όσων συμβαίνουν και αυτό στερεί στον άνθρωπο τη δύναμη να ορίσει τη ζωή του. Πολλές φορές, τα αντικαταθλιπτικά συνδυάζονται με ψυχοθεραπεία ή/και άλλες θεραπευτικές μεθόδους, και η πρόοδος είναι ακόμα πιο γρήγορη και τα οφέλη πιο μακροπρόθεσμα.

Ένας άλλος φόβος είναι ότι τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα προκαλούν εξάρτηση και ότι θα πρέπει κανείς να τα παίρνει εφόρου ζωής. Η λήψη των αντικαταθλιπτικών συνεχίζεται όσο χρειάζεται, για παράδειγμα για λίγους μήνες και διακόπτονται στη συνέχεια. Τα αντικαταθλιπτικά δεν προκαλούν εθισμό σε μακροχρόνια λήψη, ωστόσο η διακοπή των αντικαταθλιπτικών πρέπει να γίνει σταδιακά σύμφωνα με τις οδηγίες του ψυχιάτρου σας. Μπορεί ορισμένοι άνθρωποι που γνωρίζετε να τα παίρνουν “μια ζωή”, αυτό όμως μάλλον σημαίνει ότι ποτέ δεν κάνανε παράλληλα όσα χρειαζόταν για να ξεφύγουν από τους παράγοντες που εξαρχής τους έσπρωξαν σε αδιέξοδο και κατ’επέκταση στην κατάθλιψη (δηλαδή χρειάζεται παράλληλα ψυχοθεραπεία για να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές ζωής, σε προσωπικό επίπεδο ή επαγγελματικό). Αυτό δεν χρειάζεται να συμβεί και με εσάς, μπορείτε να έχετε μια εντελώς διαφορετική πορεία. Υπάρχουν προκαταλήψεις για τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν προκαταλήψεις και έχουν δαιμονοποιηθεί, ενώ έχουν σώσει κόσμο από την κατάθλιψη (ιδίως τις πιο σοβαρές μορφές κατάθλιψης).

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ	ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
SSRI	Ladose, Zoloft, Cipralex, Seropram, Seroxat, Dumyrox
SNRI	Efexor, Cymbalta
SARI	Trittico, Dutokin
NDRI	Wellbutrin
NaSSA	Remeron
Τρικυκλικά	Anafranil, Ludiomil, Saroten, Minitran*

Τύποι αντικαταθλιπτικών φαρμάκων

Τα SSRI είναι τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Αναλόγως τη χώρα, κυμαίνονται στο 60-70% των αντικαταθλιπτικών που συνταγογραφούνται. Η παρακάτω εικόνα δείχνει τη σχετική συχνότητα των αντικαταθλιπτικών ανά κατηγορία και τα πιο γνωστά πρωτότυπα σκευάσματα.

Αντικαταθλιπτικά νέας γενιάς

1. SSRI αντικαταθλιπτικά

Είναι τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Οι επιλεκτικοί αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRIs) είναι αποτελεσματικά στην θεραπεία της κατάθλιψης, τις αγχώδεις διαταραχές, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, κα. Έχουν λιγότερες παρενέργειες συγκριτικά με τα παλαιότερα αντικαταθλιπτικά. Οι SSRIs μπλοκάρουν την επαναπρόσληψη (την απορρόφηση) της σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Αυτό διευκολύνει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου στην λήψη και στην μεταφορά μηνυμάτων, με αποτέλεσμα την καλύτερη, πιο χαρούμενη και πιο σταθερή διάθεση. Ονομάζονται “επιλεκτικοί” γιατί φαίνεται ότι επηρεάζουν μόνο τη σεροτονίνη, και όχι άλλους νευροδιαβιβαστές. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την σιταλοπράμη (Seropram), την εσιταλοπράμη (Cipralex/Entact/Enlift), την φλουοξετίνη (Ladose/Prozac), την φλουβοξαμίνη (Dumyrox), την παροξετίνη (Seroxat), την σερτραλίνη (Zoloft). Τα SSRI αντικαταθλιπτικά γενικά είναι ασφαλή για μακροχρόνια λήψη, όπου αυτή απαιτείται.

2. SNRI αντικαταθλιπτικά

Οι επιλεκτικοί αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης και της νοραδρεναλίνης (SNRIs) χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της μείζονος κατάθλιψης, γενικά των διαταραχών της διάθεσης, τις διαταραχές άγχους, την ινομυαλγία και τον χρόνιο νευροπαθητικό πόνο. Οι SNRIs αυξάνουν τα επίπεδα της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης, δύο νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο που παίζουν ρόλο κλειδί στην σταθεροποίηση της διάθεσης. Παραδείγματα SNRI αποτελούν η ντουλοξετίνη (Cymbalta) και η βενλαφαξίνη (Effexor / Deprevix).

Επαναλαμβάνουμε σε αυτό το σημείο ότι γενικά τα νεότερα αντικαταθλιπτικά (όπως τα SSRI και τα SNRI) θεωρούνται ίδιας αποτελεσματικότητας, δεν είναι καλύτερη de facto η μία κατηγορία η ή άλλη, εξαρτάται από τον ασθενή, την συμπτωματολογία και την ιδιοσυγκρασία (DNA).

Παρενέργειες SSRI και SNRI αντικαταθλιπτικών φαρμάκων

Τα SSRI και τα SNRI αντικαταθλιπτικά είναι νέας γενιάς αντικαταθλιπτικά φάρμακα και γενικά καλώς ανεκτά φάρμακα. Ωστόσο μπορεί να έχουν γενικά τις ακόλουθες παρενέργειες:

• Αϋπνία, υπνηλία, πονοκέφαλο, ζαλάδα, άγχος και ανησυχία (ιδίως στην έναρξη της αγωγής), εφίδρωση, τρέμουλο, σεξουαλική δυσλειτουργία, αύξηση του βάρους
• Υπογλυκαιμία ή χαμηλή γλυκόζη στο αίμα, μείωση των επιπέδων του νατρίου, ναυτία, εξάνθημα, ξηροστομία, δυσκοιλιότητα ή διάρροια, ασυνήθιστες σκέψεις

Συνήθως από τις παραπάνω παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών αυτές που μπορεί να απασχολήσουν τους περισσότερους ασθενείς πιο μακροπρόθεσμα είναι η αύξηση βάρους και η πτώση libido ή άλλες σεξουαλικές διαταραχές. Ωστόσο και οι μεν και οι δε γίνονται διαχειρίσιμες με τις κατάλληλες οδηγίες.

Υπάρχουν ορισμένες αναφορές σχετικά με τη λήψη SSRIs και SNRIs, σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 18 ετών, μπορεί με την έναρξη της αγωγής να αυξηθεί ο αυτοκτονικός ιδεασμός (σκέψεις αυτοκτονίας), προτού υποχωρήσει η κατάθλιψη, και για αυτό χρειάζεται μια συστηματική παρακολούθηση στην πρώτη φάση της λήψης του φαρμάκου.

3. Νοραδρεναλίνη και ειδικά σεροτονινεργικά αντικαταθλιπτικά χάπια (NASSAs)

Εκτός από την κατάθλιψη, χρησιμοποιούνται και για την θεραπεία των διαταραχών άγχους, όπως και κάποιων διαταραχών της προσωπικότητας.

Πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν:

• Αύξηση βάρους (κατακράτηση υγρών και αύξηση όρεξης), δυσκοιλιότητα, ξηροστομία, υπνηλία και καταστολή, θολή όραση, ζαλάδα
• Πιο σοβαρές σπάνιες παρενέργειες περιλαμβάνουν τις επιληπτικές κρίσεις, την μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων, τη λιποθυμική τάσης και τις αλλεργικές αντιδράσεις.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν την μιανσερίνη και την μιρταζαπίνη (Remeron).

4. Aναστολείς επαναπρόσληψης νορεπινεφρίνης και ντοπαμίνης (NDRI).

Στην κατηγορία αυτή ανήκει η βουπροπιόνη (Wellbutrin) η οποία χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης αλλά και επικουρικά για τη διακοπή του καπνίσματος. Οι παρενέργειες περιλαμβάνουν: κεφαλαλγίες, αϋπνία, ξηροστομία, σεξουαλικές διαταραχές (μειωμένη επιθυμία ή διαταραχές στήσεις), ζάλη, διαταραχές στην όρεξη, γαστρεντερικές διαταραχές όπως ναυτία, δυσκοιλιότητα, ανησυχία.

5. Aναστολείς επαναπρόσληψης νορεπινεφρίνης (NaRI ή NSRI).

Δύο φάρμακα που ανήκουν στην κατηγορία αυτή είναι η ρεβοξετίνη (Edronax, Reboxetine) και η ατομοξετίνη (Strattera). Το Strattera χρησιμοποιείται για τη ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας, ADHD). Η αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του Edronax ως αντικαταθλιπτικό φάρμακο αμφισβητείται από διάφορες μελέτες.

6. Τροποποιητές και διεγέρτες των υποδοχέων σεροτονίνης (SMS)

Πρόκειται για μια ακόμα νεότερη γενιά αντικαταθλιπτικών. Στην κατηγορία αυτή ανήκει η βορτιοξετίνη (Brintellix) η οποία φαίνεται να ενισχύει τις γνωσιακές λειτουργίες. Σύμφωνα με τις οδηγίες χορηγείται ως φάρμακο αφού πρώτα έχουν δοκιμαστεί χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα δύο άλλα αντικαταθλιπτικά (είναι νεότερο και πιο ακριβό αντικαταθλιπτικό). Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι: δυσκοιλιότητα και ναυτία.

7. Αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης και ανταγωνιστής των 5-HT2 υποδοχέων (SARI)

Στην κατηγορία αυτή ανήκει η τραζοδόνη (Trittico, Desyrel) και η νεφαζοδόνη (Dutokin). Η τυπική χρήση για το Trittico (τραζοδόνη) είναι για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάθλιψης, της αϋπνίας και της ψυχοκινητικής ανησυχίας. Συχνές παρενέργειες είναι  κεφαλαλγίες, αϋπνία, ξηροστομία, σεξουαλικές διαταραχές (μειωμένη επιθυμία ή διαταραχές στήσεις), ζάλη, διαταραχές στην όρεξη, γαστρεντερικές διαταραχές (όπως ναυτία, δυσκοιλιότητα, ανησυχία).

8. Mελατονινεργικός αγωνιστής και ανταγωνιστής των υποδοχέων 5-HT2C 

Η αγομελατίνη (Valdoxan) είναι ένα άτυπο αντικαταθλιπτικό που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της μείζονος κατάθλιψης και της αϋπνίας. Είναι απαραίτητη η σωστή λήψη του φαρμάκου, διαφορετικά δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα όσον αφορά τις διαταραχές ύπνου.

Παλαιότερης γενιάς αντικαταθλιπτικά φάρμακα

1. Τρικυκλικά Αντικαταθλιπτικά (TCAs)

Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά ονομάστηκαν έτσι επειδή έχουν τρεις δακτυλίους στην χημική τους δομή. Χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της κατάθλιψης, της ινομυαλγίας, κάποιων μορφών άγχους, και βοηθούν στον έλεγχο του χρόνιου πόνου. Είναι αποτελεσματικά, αλλά προηγούμενης γενιάς αντικαταθλιπτικά, και έχουν περισσότερες παρενέργειες σε σχέση με τα νέας γενιάς αντικαταθλιπτικά.

Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά μπορεί να έχουν τις ακόλουθες παρενέργειες:

• Επιληπτικές κρίσεις, αϋπνία, άγχος, αρρυθμία ή ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό, υπέρταση, δυσκοιλιότητα, κατακράτηση ούρων, αυξημένη πίεση στα μάτια (προσοχή σε γλαύκωμα και σε υπερτροφία προστάτη, και σακχαρώδη διαβήτη)
• Εξάνθημα, ναυτία και εμετό, κοιλιακές κράμπες, απώλεια βάρους, σεξουαλική δυσλειτουργία

Παραδείγματα περιλαμβάνουν την κλομιπραμίνη (Anafranil) και την αμιτριπτυλίνη (Minitran, * περιέχει δύο φάρμακα).

2. Αναστολείς της Μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙs)

Αυτός ο τύπος αντικαταθλιπτικών φαρμάκων χρησιμοποιούταν συχνά πριν την ανακάλυψη των SSRIs και των SNRIs. Αναστέλλουν την δράση της μονοαμινοξειδάσης, ένα ένζυμο του εγκεφάλου. Η μονοαμινοξειδάση βοηθά στην διάσπαση των νευροδιαβιαστών, όπως η σεροτονίνη. Αν διασπαστεί λιγότερη σεροτονίνη, θα υπάρχει περισσότερη σεροτονίνη στην κυκλοφορία του εγκεφάλου. Θεωρητικά, αυτό οδηγεί σε πιο σταθερή, χαρούμενη διάθεση και λιγότερο άγχος.

Οι γιατροί πλέον χορηγούν MAOIs μόνο αν οι SSRIs δεν δουλέψουν, κυρίως λόγω των πιθανών σημαντικών παρενεργειών τους και αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα, που περιλαμβάνουν:

• Υπέρταση, ή υψηλή αρτηριακή πίεση, θολή όραση, εξάνθημα, επιληπτικές κρίσεις, οίδημα, απώλεια ή αύξηση βάρους, σεξουαλική δυσλειτουργία
• Διάρροια, ναυτία και δυσκοιλιότητα, ανησυχία, αϋπνία και υπνηλία, πονοκέφαλο, ζαλάδα, αρρυθμία ή ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό, λιποθυμία

Παραδείγματα MAOIs περιλαμβάνουν την φαινελζίνη (Nardil), την τρανυλκυπρομίνη, την ισοκαρβοξαζίδη.

Κατάλογος αντικαταθλιπτικών φαρμάκων

Μπορείτε να δείτε τον κατάλογο φαρμάκων με τα πιο γνωστά αντικαταθλιπτικά φάρμακα, και άλλα φάρμακα της ψυχιατρικής (ψυχοφάρμακα).

 

Γενικές παρενέργειες των Αντικαταθλιπτικών

Επαναλαμβάνουμε ότι τα νέας γενιάς αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι ασφαλή και καλώς ανεκτά φάρμακα. Κάποιες ήπιες παρενέργειες μπορεί να εμφανιστούν με την έναρξη της αγωγής τις πρώτες μέρες, και στην συνέχεια υποχωρούν. Κοινές παρενέργειες τις πρώτες μέρες είναι η ναυτία και η ανησυχία, αλλά αυτό εξαρτάται από τον τύπο του φαρμάκου που χορηγείται, την δοσολογία και την βιοχημική ιδιοσυγκρασία (DNA) του ασθενούς. Αν οι παρενέργειες είναι έντονες ο γιατρός πρέπει να ενημερωθεί. Κάποιες φορές μπορεί να παρατηρηθούν:

• Υπερβολική αύξηση της διάθεσης και η διέγερση του νευρικού συστήματος: πχ νευρικότητα, άγχος, ανησυχία, ακαθησία. Εδώ εμπίπτει επίσης η μανία ή υπομανία. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν προκαλούν διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη), αλλά ίσως να την αποκαλύπτουν εκεί που ακόμη δεν έχει εμφανιστεί.
• Αυτοκτονικός ιδεασμός (σκέψεις αυτοκτονίας): υπάρχουν ορισμένες μελέτες που αναφέρουν αύξηση του κινδύνου αυτοκτονικών σκέψεων με την έναρξη της λήψης αντικαταθλιπτικών (κυρίως σε εφήβους). Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του φαρμάκου ή άλλων παραγόντων, όπως ο χρόνος που χρειάζονται τα φάρμακα για να δουλέψουν, ή πιθανόν μια αδιάγνωστη διπολική διαταραχή η οποία ίσως να απαιτεί διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση (λήψη σταθεροποιητικών φαρμάκων, και όχι αντικαταθλιπτικά). Ο Οργανισμός Φαρμάκων της Αμερικής (FDA) απαιτεί όλα τα αντικαταθλιπτικά να έχουν μια προειδοποίηση για αυτή την παρενέργεια. Σε περίπτωση που εμφανιστεί αυτοκτονικός ιδεασμός πρέπει ο θεράπων ψυχίατρος να ενημερωθεί. Σημειώνουμε όμως, πως στην πλειοψηφία των ασθενών, αυτό δεν συμβαίνει.
• Συμπτώματα στέρησης: τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν προκαλούν εξάρτηση ή εθισμό. Όμως όταν διακόπτεται απότομα ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο, μπορεί να βιώσετε κάποια συμπτώματα λόγω της διακοπής (όπως για παράδειγμα συμβαίνει όταν σταματάτε απότομα το κάπνισμα ή τον καφέ). Περίπου 1 στους 3 ανθρώπους που χρησιμοποιούν SSRIs και SNRIs χάπια αναφέρουν μερικά συμπτώματα στέρησης μετά την απότομη διακοπή των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Τα συμπτώματα διαρκούν από 2 εβδομάδες ως 2 μήνες και περιλαμβάνουν: ανησυχία, ζαλάδα, εφιάλτες, συμπτώματα κρυολογήματος, πόνο στο στομάχι. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα είναι ήπια. Σοβαρές περιπτώσεις είναι ασυνήθιστες και είναι πιο πιθανές μετά την διακοπή του Seroxat και του Efexor.

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα πρέπει να μειώνονται σταδιακά σε δοσολογία για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος για δυσάρεστα συμπτώματα διακοπής του φαρμάκου.

Χρήσεις των Αντικαταθλιπτικών

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν χρησιμοποιούνται μόνο για την θεραπεία της κατάθλιψης, αλλά και για άλλες ιατρικές καταστάσεις.

Οι βασικές και εγκεκριμένες χρήσεις των αντικαταθλιπτικών είναι για την θεραπεία:

• της κατάθλιψης και της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής
• της διαταραχής γενικευμένου άγχους
• της διαταραχής κοινωνικού άγχους (κοινωνική φοβία)
• της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD)
• της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής (OCD)
• της νυχτερινής ενούρησης στα παιδιά
• της Διπολικής Διαταραχής (μανιοκατάθλιψη)
• της προεμμηνορυσιακής δυσφορικής διαταραχής

Μερικές φορές τα αντικαταθλιπτικά χάπια χρησιμοποιούνται πέρα από τις βασικές κατευθυντήριες οδηγίες. Αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει ότι μπορεί να χορηγηθούν ως θεραπεία ή συμπληρωματική βοήθεια σε μια ιατρική κατάσταση. Τέτοιες χρήσεις των αντικαταθλιπτικών περιλαμβάνουν:

• την αϋπνία
• τον πόνο
• τις ημικρανίες

Αντικαταθλιπτικά και Αγχολυτικά

Σε πολλές περιπτώσεις τα αντικαταθλιπτικά χάπια μπορούν να συνδυαστούν με αγχολυτικά φάρμακα, είτε μακροχρόνια είτε τις πρώτες μέρες λήψης, για την πιο ενισχυμένη αντιμετώπιση του άγχους και της ανησυχίας.

Αποτελεσματικότητα των Αντικαταθλιπτικών

Αν ένας ασθενής εμφανίζει σημάδια κατάθλιψης, συνήθως χρειάζονται αρκετές εβδομάδες (2-4) για να παρατηρηθεί η θετική επίδραση ενός αντικαταθλιπτικού. Πολλοί άνθρωποι τα διακόπτουν νωρίτερα από αυτό το απαραίτητο διάστημα, λανθασμένα επειδή πιστεύουν ότι δεν δουλεύουν σε αυτούς από τις πρώτες μέρες. Αν κάνουμε ένα παραλληλισμό, είναι σα να παίρνετε αντιβίωση για 1 ημέρα, ενώ πρέπει να την πάρετε 15 μέρες για να αντιμετωπίσετε μια σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού. Είναι σημαντικό να παίρνετε το αντικαταθλιπτικό σύμφωνα με τις οδηγίες του ψυχιάτρου που σας παρακολουθεί, αλλιώς δεν θα είναι αποτελεσματικό. Οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν αισθάνονται κάποια σημαντική βελτίωση την πρώτη ή την δεύτερη εβδομάδα. Η επιμονή και η σταθερή λήψη του αντικαταθλιπτικού για 2-4 εβδομάδες είναι βασικής σημασίας.

Οι λόγοι για τους οποίους ένας ασθενής μπορεί να μην βλέπει βελτίωση μετά από 2-4 εβδομάδες περιλαμβάνουν:

• Το συγκεκριμένο αντικαταθλιπτικό φάρμακο δεν είναι κατάλληλο για αυτόν, χρειάζεται επιλογή ενός καλύτερου αντικαταθλιπτικού.
• Έλλειψη παρακολούθησης από ψυχίατρο.
• Ανάγκη για παράλληλη συμπληρωματική θεραπεία, όπως η ψυχοθεραπεία.
• Η μη σωστή λήψη των φαρμάκων (λάθος δοσολογία, λανθασμένος τρόπος λήψης)

Αν και τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά χορηγούνται χωρίς συνταγή, είναι απαραίτητο να είστε πάντα σε επαφή με τον ψυχίατρό σας ο οποίος θα σας παρακολουθεί και θα σας συμβουλεύει για τη σωστή χρήση των αντικαταθλιπτικών και αγχολυτικών φαρμάκων. Αν δεν υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα χρειαστεί ρύθμιση της δοσολογίας ή κάποιο άλλο αντικαταθλιπτικό πιο κατάλληλο για εσάς.

Πόσο διαρκεί η Θεραπεία με Αντικαταθλιπτικά;

Σύμφωνα με μελέτες, 6 άτομα στα 10 έχουν σημαντική βελτίωση μετά από 1½ μήνα, ενώ τα πρώτα θεραπευτικά αποτελέσματα εμφανίζονται περίπου στις 3 εβδομάδες. Οι άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά χάπια συνήθως συνεχίζουν την αγωγή για τουλάχιστον 6 μήνες από την έναρξη. Σε εκείνους που διακόπτουν την αγωγή πριν τους 8 μήνες χρήσης ίσως να επανέρχονται τα συμπτώματα, ιδίως αν δεν έχουν κάνει παράλληλα κάποια μορφή ψυχοθεραπείας ή άλλη υποστηρικτική θεραπεία.

Εκείνοι οι οποίοι είχαν μία ή περισσότερες υποτροπές κατάθλιψης πρέπει να συνεχίζουν την θεραπεία για τουλάχιστον 24 μήνες. Τα άτομα που βιώνουν τακτικά υποτροπές της κατάθλιψης ίσως να χρειάζονται σταθερή φαρμακευτική αγωγή για αρκετά χρόνια.