Ατοπική δερματίτιδα-φωτογραφίες

Ατοπική δερματίτιδα-φωτογραφίες

Η ατοπική δερματίτιδα, γνωστή ως έκζεμα, είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματική πάθηση που χαρακτηρίζεται από ξηρό, ερυθρό δέρμα με κνησμό και φλεγμονή. Συνήθως ξεκινά στην πρώιμη παιδική ηλικία, τυπικά πριν από την ηλικία των 2 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η ατοπική δερματίτιδα δεν είναι μεταδοτική και οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και παράγοντες που ανοσοποιητικού που διαταράσσουν τον επιδερμιδικό φραγμό και προκαλούν φλεγμονή στο δέρμα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ατοπικής δερματίτιδας;

Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ατοπικής δερματίτιδας είναι ο έντονος κνησμός, ο οποίος οδηγεί σε ξύσιμο και γδάρσιμο της επιδερμίδας. Αυτό επιδεινώνει τον ερεθισμό του δέρματος, προκαλεί ερυθρότητα, οίδημα, πληγές και κάποιες φορές διαρροή διαυγούς υγρού. Με τον καιρό, το χρόνιο ξύσιμο κάνει το δέρμα πιο τραχύ, μια διαδικασία που ονομάζεται λειχηνοποίηση. Η νόσος συνήθως εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις, όπου τα συμπτώματα βελτιώνονται ή υποχωρούν τελείως.

Ποιους επηρεάζει η ατοπική δερματίτιδα;

Η ατοπική δερματίτιδα επηρεάζει κυρίως τα παιδιά, με το 20% του πληθυσμού να εμφανίζει συμπτώματα κάποια στιγμή στη ζωή του. Πολλά παιδιά ξεπερνούν την κατάσταση στην εφηβεία, αλλά για κάποια τα συμπτώματα επιμένουν στην ενήλικη ζωή ή η νόσος μπορεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή. Η κατανομή του προσβεβλημένου δέρματος ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία: τα βρέφη έχουν σημάδια στο πρόσωπο, στο τριχωτό της κεφαλής, και στα άκρα.

Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι ενήλικες μπορεί να εμφανίζουν σημάδια σε σημεία κάμψης όπως το εσωτερικό των αγκώνων και των γονάτων, ο λαιμός και οι καρποί. Στους ενήλικες, τα χέρια και τα πόδια επηρεάζονται συχνά. Οι γυναίκες επηρεάζονται περισσότερο από τους άνδρες, και η κατάσταση είναι πιο συχνή σε ανθρώπους που ζουν σε αστικά περιβάλλοντα ή ξηρό κλίμα.

Ποιες είναι οι αιτίες της ατοπικής δερματίτιδας;

Οι γενετικοί παράγοντες παίζουν κύριο ρόλο στην ατοπική δερματίτιδα. Οι μεταλλάξεις στο γονίδιο της φιλαγρίνης, το οποίο είναι σημαντικό για την διατήρηση της λειτουργίας του επιδερμιδικού φραγμού, έχει ισχυρή σύνδεση με τη νόσο. Ένας ελαττωματικός επιδερμιδικός φραγμός επιτρέπει στα αλλεργιογόνα, στους ερεθιστικούς παράγοντες και στα μικρόβια να εισχωρήσουν πιο εύκολα, πυροδοτώντας μια ανοσολογική αντίδραση και φλεγμονή. Αυτή η ανοσολογική απορρύθμιση περιλαμβάνει μια ανισορροπία ανάμεσα στις αντιδράσεις των βοηθητικών Τ- κυττάρων που προάγει την χρόνια φλεγμονή και τον κνησμό.

Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως τα σκληρά σαπούνια, το συχνό πλύσιμο των χεριών, η εφίδρωση, η έκθεση σε αλλεργιογόνα,  και ερεθιστικούς παράγοντες όπως τα χημικά μπορεί να επιδεινώνουν τα συμπτώματα. Επίσης, το συναισθηματικό άγχος μπορεί να επιδεινώνει την κατάσταση αλλά δεν αποτελεί την πρωτοπαθή αιτία.

Με ποιες άλλες καταστάσεις συνδέεται η ατοπική δερματίτιδα;

Η ατοπική δερματίτιδα συχνά συνδέεται με άλλες ατοπικές καταστάσεις, που περιλαμβάνουν το άσθμα και την αλλεργική ρινίτιδα, σχηματίζοντας αυτό που είναι γνωστό ως ʺατοπικό τρίπτυχοʺ. Περίπου το 30% των παιδιών με ατοπική δερματίτιδα εμφανίζουν άσθμα αργότερα στη ζωή τους. Η πάθηση αυξάνει τον κίνδυνο για δευτεροπαθείς λοιμώξεις του δέρματος, ειδικά από το Staphylococcus aureus και τον ιό του απλού έρπητα, εξαιτίας του διαταραγμένου επιδερμιδικού φραγμού και του συχνού ξυσίματος.

Διάγνωση ατοπικής δερματίτιδας

Η διάγνωση της ατοπικής δερματίτιδας είναι αρχικά κλινική, βασίζεται στα χαρακτηριστικά συμπτώματα και το οικογενειακό ιστορικό ατοπικών παθήσεων. Δεν υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις που να την επιβεβαιώνουν, αλλά η βιοψία δέρματος και τα τεστ για αλλεργίες μπορεί να χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις που δεν είναι ξεκάθαρη η κατάσταση.

Θεραπεία ατοπικής δερματίτιδας

Η θεραπεία της ατοπικής δερματίτιδας επικεντρώνεται στον έλεγχο των συμπτωμάτων, στην πρόληψη των εξάρσεων και στην επανόρθωση του επιδερμιδικού φραγμού. Ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας είναι η τακτική χρήση ενυδατικών παραγόντων για την διατήρηση της υγρασίας στο δέρμα και την ακεραιότητα του φραγμού. Τα τοπικά κορτικοστεροειδή είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής για τη μείωση της ερυθρότητας και του κνησμού στη διάρκεια των εξάρσεων.

Στις επίμονες ή σοβαρές περιπτώσεις, συνίσταται η τοπική χρήση αναστολέων της καλσινευρίνης, φωτοθεραπείας ή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Τα αντιïσταμινικά επίσης βοηθούν στη μείωση του κνησμού, ειδικά τη νύχτα. Η αποφυγή ερεθιστικών παραγόντων, τα απαλά προϊόντα περιποίησης είναι σημαντικά στοιχεία για την θεραπεία.