Παιδοφιλία

Παιδοφιλία

Τα παιδιά είναι τα πιο αγνά και αθώα πλάσματα στον κόσμο μας. Η ιδέα ότι τα παιδιά είναι εκτεθειμένα και ευάλωτα σε κινδύνους και σε σεξουαλική κακοποίηση είναι τρομακτική. Οι περιπτώσεις παιδεραστίας έχουν αυξηθεί ανησυχητικά το τελευταίο διάστημα. Πολλοί τέτοιοι ενήλικες εγκληματίες πάσχουν από μια ψυχοσεξουαλική διαταραχή γνωστή ως παιδοφιλία όπου έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις με μικρά παιδιά. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, ένας παιδόφιλος κακοποιεί κατα μέσο όρο 117 παιδιά, και πολλά περιστατικά δεν αναφέρονται ποτέ. Μεταξύ αυτών των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών, τα 2/3 των παιδιών είναι ηλικίας κάτω των 10 ετών.

Τι είναι η παιδοφιλία; 

Η παιδοφιλία είναι μια παραφιλία και περιλαμβάνει διεισδυτικές και επαναλαμβανόμενες σεξουαλικές επιθυμίες και φαντασιώσεις με παιδιά στην προεφηβεία. 

Η λέξη παιδοφιλία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις “παιδί” και “φιλία”. Οι παιδόφιλοι είναι συνήθως οικογενειακοί φίλοι ή συγγενείς, οι οποίοι μπορεί να κοιτάνε ένα παιδί ή να το γδύνουν  και να το αγγίζουν. Ωστόσο, συνήθως οι πράξεις περιλαμβάνουν στοματικό σεξ ή άγγιγμα στα γεννητικά όργανα του παιδιού ή του παιδόφιλου. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που νιώθουν παραμελημένα ή μόνα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να δεχτούν σεξουαλική κακοποίηση. 

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της διαταραχής είναι ότι το άτομο νιώθει σεξουαλική διέγερση για τα παιδιά και όχι για ένα σωματικά ώριμο ενήλικα. Ένα άτομο πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών, και να να είναι τουλάχιστον 5 χρόνια μεγαλύτερο από το παιδί στην προεφηβεία, ώστε η έλξη να οριστεί ως παιδοφιλία. Αν ένα άτομο είναι 16 ετών και νιώθει έλξη για ένα άτομο που είναι 5 χρόνια μικρότερο, τότε θα λαμβάνονταν υπόψη για τη διαταραχή. 

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της διαταραχής είναι τα επαναλαμβανόμενα σεξουαλικά όνειρα, οι συμπεριφορές και η επιθυμία για παιδιά 13 ετών ή μικρότερα. Αυτή η επιθυμία προς τα παιδιά μπορεί να αφορά παιδιά του ίδιου φύλου ή του αντιθέτου φύλου. Κάποιοι παιδόφιλοι νιώθουν έλξη και για τα αγόρια και για τα κορίτσια. Κάποιοι νιώθουν έλξη μόνο για παιδιά ενώ άλλοι και για παιδιά και για ενήλικες. Αυτά τα θέματα πρέπει να επιμένουν για τουλάχιστον 6 μήνες και πρέπει να παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργικότητα του ατόμου για να θεωρηθούν συμπτώματα. 

Η παιδοφιλία εμφανίζεται πριν ή κατα τη διάρκεια της εφηβείας και είναι σταθερή με τον καιρό, αν και πολλά παιδόφιλα άτομα αναφέρουν ότι δεν ένιωθαν σεξουαλική έλξη για τα παιδιά μέχρι την μέση ηλικία. 

Πολλοί παιδόφιλοι μπορεί να περιορίζουν τη δράση τους για να μην αποκαλυφθούν στα παιδιά, να αγγίζουν και να χαϊδεύουν απαλά το παιδί, να του βγάζουν τα ρούχα και να το κοιτάνε, ή να αυνανίζονται μπροστά στο παιδί. Το πορνογραφικό υλικό με παιδιά είναι ένας αξιόπιστος δείκτης της παιδοφιλίας, αν και κάποιοι που δεν είναι παιδόφιλοι βλέπουν πορνογραφικό υλικό με παιδιά. 

Οι παιδόφιλοι έχουν εμμονή με το να συλλέγουν, να οργανώνουν και να κατηγοριοποιούν το πορνογραφικό υλικό με παιδιά ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και τις φαντασιώσεις τους. Κάποιοι μάλιστα δημιουργούν κοινότητες στο διαδίκτυο με σκοπό να μεγαλώσουν τις συλλογές τους. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στους παιδόφιλους στο διαδίκτυο. Πολλοί παιδόφιλοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να χτίσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με ένα παιδί με σκοπό την συνάντηση. 

Η διάγνωση της παιδοφιλίας δεν απαιτεί την σεξουαλική πράξη με ένα παιδί. Η διάγνωση γίνεται με βάση την παρουσία φαντασιώσεων ή σεξουαλικών επιθυμιών ακόμη και αν δεν υπάρχει κάποια πράξη. 

Συνήθως οι παιδόφιλοι είναι κυρίως άνδρες. Η συχνότητα της παιδοφιλίας είναι περίπου 3-5% στο γενικό πληθυσμό. 

Η ακριβής συχνότητα της παιδοφιλίας είναι δύσκολο να υπολογιστεί επειδή υπάρχει το στίγμα γύρω από αυτήν, και για αυτό πολλοί παιδόφιλοι σπάνια ζητάνε βοήθεια. Επίσης, πολλοί παιδόφιλοι δεν αναγνωρίζουν ότι κάτι πάει λάθος με αυτούς. 

Σύμφωνα με τη νομοθεσία ένας ενήλικας που προβαίνει σε μια σεξουαλική πράξη με ένα παιδί αυτό είναι μια εγκληματική και ανήθικη πράξη η οποία δεν είναι ποτέ κοινωνικά αποδεκτή. 

Αιτίες παιδοφιλίας 

Κάποιοι ειδικοί πιστεύουν ότι η παιδοφιλία οφείλεται σε βιολογικούς παράγοντες, μια από τις ορμόνες στους άνδρες προδιαθέτει να αποκλίνουν σεξουαλικά. Ωστόσο, μια μελέτη του 2006 έδειξε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στη γενετική και στην παιδοφιλία. 

Κάποιες μελέτες υποστηρίζουν ότι ένα ή περισσότερα νευρολογικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν κατα τη γέννηση προκαλούν ή αυξάνουν την πιθανότητα για παιδοφιλία. 

Κάποιες μελέτες με τη βοήθεια της MRI έδειξαν ότι οι άνδρες παιδόφιλοι έχουν μικρότερο όγκο λευκής ουσίας από ότι οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Η fMRI έχει δείξει ότι οι παιδεραστές που έχουν διαγνωστεί με παιδοφιλία έχουν μειωμένη δράση του υποθάλαμου συγκριτικά με τους ανθρώπους που δεν είναι παιδόφιλοι. 

Οι ενήλικες που έχουν κάποια ψυχική νόσο, όπως οι διαταραχές προσωπικότητας, και κακοποιούν τα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι παιδόφιλοι. 

Άλλες μελέτες προτείνουν ότι η παιδοφιλία είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων ψυχολογικών παραγόντων (π.χ. έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά στην παιδική τους ηλικία). Κάποιοι παιδόφιλοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, άγχος και διαταραχές προσωπικότητας. 

Θεραπεία παιδοφιλίας 

Οι τρέχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις για την παιδοφιλία περιλαμβάνουν ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Ο σκοπός της ψυχοθεραπείας είναι ο περιορισμός των συμπεριφορών, των πεποιθήσεων που αυξάνουν την πιθανότητα για σεξουαλικά αδικήματα ενάντια στα παιδιά. Η ψυχοθεραπεία βοηθά τους ασθενείς να αναπτύξουν αυτοέλεγχο και ενσυναίσθηση και να αλλάξουν την οπτική τους για το σεξ. 

Τα αντιανδρογόνα χρησιμοποιούνται για την δραστική μείωση της τεστοστερόνης στους ασθενείς. Είναι επίσης γνωστά ως χημικός ευνουχισμός καθώς τα επίπεδα της τεστοστερόνης πέφτουν γρήγορα, φτάνουν ακόμη και σε επίπεδα ευνουχισμού μετά από αρκετές εβδομάδες. Ο στόχος της θεραπείας είναι η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας, και κατα συνέπεια η μείωση του κινδύνου για σεξουαλικές επιθέσεις σε παιδιά. 

Ωστόσο, ο χημικός ευνουχισμός μειώνει τη λίμπιντο του ατόμου, πράγμα που κάνει τους παιδεραστές πιο δεκτικούς στην ψυχοθεραπεία. Ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής εφαρμόζεται σε ανθρώπους που έχουν πολλές πιθανότητες να υποκύψουν στις ορμές τους. Σε αντίθεση με το χειρουργικό ευνουχισμό, όπου οι γονάδες αφαιρούνται μέσω μιας τομής στο σώμα, ο χημικός ευνουχισμός δεν είναι τόσο ριζικός καθώς δεν αφαιρούνται όργανα, ούτε είναι μια μορφή στείρωσης. 

Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η παιδοφιλία δεν μπορεί να θεραπευτεί και ότι οι παιδόφιλοι θα υποκύψουν ξανά στις σεξουαλικές ορμές τους. 

Θέματα γύρω από τη διάγνωση της παιδοφιλίας 

Οι παιδόφιλοι που ζουν με αυτές τις ανώμαλες ορμές και συμπεριφορές μπορεί να νιώθουν έντονη δυσφορία. Η παιδοφιλία παρεμβαίνει στη λειτουργικότητα και προκαλεί στρες. Η παιδοφιλία είναι έγκλημα και τιμωρείται με αυστηρές ποινές φυλάκισης. 

Οι παιδόφιλοι σπάνια ζητούν βοήθεια καθώς νιώθουν ταπείνωση,  ενοχές και δυσφορία. Οι παιδόφιλοι στιγματίζονται από την κοινωνία και αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αναζήτησή βοήθειας. 

Η κακοποίηση στην παιδική ηλικία θεωρείται η κυρία αιτία της παιδοφιλίας. Για πολλούς η μόνη λύση για την παιδοφιλία είναι η φυλάκιση.