Η προσωπικότητά μας κάνει να διαφέρουμε. Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε, που αντιδρούμε, που βλέπουμε τον κόσμο, οι σκέψεις, τα συναισθήματα μας και το πως αλληλεπιδρούμε στις σχέσεις μας είναι όλα κομμάτια που συνθέτουν την προσωπικότητα μας. Μια υγιής προσωπικότητα μπορεί να ανταπεξέλθει λειτουργικά στην καθημερινότητα. Όλοι μας έχουμε βιώσει στρες κάποια στιγμή στη ζωή μας, αλλά, η υγιής προσωπικότητα μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να προχωρήσουμε.
Για κάποιον με διαταραχή προσωπικότητας, οι σχέσεις και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι δεδομένες, αποτελούν τεράστια πρόκληση.
Παρακάτω αναλύουμε κάποιους τύπους διαταραχών προσωπικότητας.
Ως προσωπικότητα ορίζεται το σταθερό πρότυπο εσωτερικών βιωμάτων, το οποίο καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται, σκέφτεται και συμπεριφέρεται ένα άτομο προς τους άλλους και σχετίζεται με τον εαυτό του. Γενετικοί, βιολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες διαμορφώνουν την προσωπικότητα του ατόμου.
Όταν ένα άτομο έχει διαταραχή προσωπικότητας, δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις αλλαγές και στις απαιτήσεις της ζωής και να διατηρήσει τις σχέσεις του με τους άλλους.
Η διαταραχή προσωπικότητας διαχωρίζεται από τις ποικιλίες στην έκφραση της προσωπικότητας. Διαγιγνώσκεται ως τέτοια μόνο όταν αποτελεί μια σημαντική απόκλιση από το πολιτισμικά αναμενόμενο για το άτομο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτή βρίσκεται σε δυσαρμονία ή και σαφή αντίθεση με άλλα άτομα. Το πρότυπο αυτών των εσωτερικών βιωμάτων και των συμπεριφορών, για να οριστεί ως “διαταραχή προσωπικότητας” πρέπει να είναι μόνιμο και δύσκαμπτο, να εμποδίζει την προσαρμογή και τη λειτουργικότητα του ατόμου και να προκαλεί δυσφορία στους άλλους.
Οι διαταραχές προσωπικότητας μπορεί να οδηγούν σε έντονο στρες και κοινωνική απομόνωση και να αυξάνουν τον κίνδυνο για κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές.
Σύμφωνα με τα κριτήρια DSM-5 κατηγοριοποιούνται οι διαταραχές προσωπικότητας σε τρεις ομάδες Α, Β, και Γ.
Ομάδα Α, ασυνήθεις, εκκεντρικές. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει τις ακόλουθες διαταραχές προσωπικότητας με διακριτά χαρακτηριστικά :
Ομάδα Β, δραματικές, συναισθηματικές, ασταθείς. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει τις ακόλουθες διαταραχές προσωπικότητας με διακριτά χαρακτηριστικά:
Ομάδα Γ, ανασφαλείς, αγχοφοβικές. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει τις ακόλουθες διαταραχές προσωπικότητας με διακριτά χαρακτηριστικά:
Για να γίνει η διάγνωση των διαταραχών της προσωπικότητας, το άτομο πρέπει να πληρεί συγκεκριμένα κριτήρια.
Τα άτομα με παρανοειδή διαταραχή προσωπικότητας υποφέρουν από συνεχή και γενικευμένη καχυποψία για τους άλλους και τα κίνητρά τους. Χωρίς να υπάρχουν στοιχεία , υποπτεύονται ότι οι άλλοι θα τους εκμεταλλευτούν , θα τους βλάψουν ή θα τους εξαπατήσουν.
Ένα άτομο μπορεί να νιώθει:
Η έλλειψη εμπιστοσύνης στους γύρω μπορεί να δυσκολέψει το άτομο στην διατήρηση των σχέσεων με τους γύρω του.
Περίπου το 2-4% του γενικού πληθυσμού ίσως να έχει αυτή τη διαταραχή.
Το άτομο με σχιζοειδή διαταραχή προσωπικότητας παρουσιάζει ένα διάχυτο πρότυπο αποσύνδεσης από κοινωνικές σχέσεις, και περιορισμένο εύρος συναισθηματικής έκφρασης. Δεν επιθυμεί στενές σχέσεις και με τα μέλη της οικογένειάς του ,και δείχνει συγκινησιακή ψυχρότητα.
Επηρεάζει λιγότερο από το 1% του πληθυσμού.
Οι γύρω του μπορεί να βλέπουν ένα άτομο αποστασιοποιημένο, αποκομμένο, ψυχρό ή μοναχικό.
Το άτομο με σχιζοειδή διαταραχή προσωπικότητας τείνει να :
Το άτομο μπορεί να αναπτύσσει σύνδεση με αντικείμενα ή ζώα, παρά με ανθρώπους.
Η σχιζοειδής διαταραχή προσωπικότητας έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με την σχιζοφρένεια, αλλά δεν είναι το ίδιο. Οι ψυχώσεις και οι ψευδαισθήσεις δεν αποτελούν κομμάτι αυτής της διαταραχής προσωπικότητας.
Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή προσωπικότητας ίσως να έχουν συγγενείς με σχιζοφρένεια ή σχιζότυπη διαταραχή προσωπικότητας.
Τα άτομα με σχιζότυπη διαταραχή προσωπικότητας έχουν ένα συνεχές και γενικευμένο πρότυπο κοινωνικών και διαπροσωπικών ελλειμμάτων. Έχουν πολύ λίγες στενές σχέσεις έξω από την οικογένεια.
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της δυσκολίας τους να καταλάβουν πως αναπτύσσονται οι σχέσεις και επίσης το πώς η συμπεριφορά τους επηρεάζει τους άλλους. Ίσως επίσης να δυσκολεύονται να κατανοήσουν ή να εμπιστευτούν τους άλλους.
Για τη διάγνωση, το άτομο θα πρέπει να εμφανίζει ή να βιώνει πέντε ή περισσότερες από τις ακόλουθες συμπεριφορές:
Οι γύρω μπορεί να θεωρούν ότι το άτομο έχει μια περίεργη συμπεριφορά. Ένα άτομο με αυτή τη διαταραχή έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσει σχιζοφρένεια στο μέλλον.
Ένα άτομο με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας παρουσιάζει αδιαφορία για τα δικαιώματα των άλλων και την παραβίασή τους. Δρα χωρίς να σκέφτεται το “λάθος” ή το “σωστό” ή χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες των πράξεων τους στους άλλους. Δεν έχει καμία ενσυναίσθηση προς τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε:
Περίπου το 1-3% του γενικού πληθυσμού εμφανίζει αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας , αλλά το ποσοστό των ανθρώπων μέσα στη φυλακή κυμαίνεται στο 40-70%.
Όταν κάποιος έχει διαταραχή συμπεριφοράς πριν την ηλικία των 15 ετών έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσει αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας στη ζωή του. Είναι πιο πιθανό να επηρεάζει άνδρες από ότι γυναίκες.
Η διαταραχή έχει γενετική βάση, όπως τα χαμηλά επίπεδα της φαιάς ουσία στον μετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου. Γενετικοί, βιολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν επίσης ρόλο στη διαταραχή.
Η κλινική εικόνα ενός ατόμου με οριακή διαταραχή της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από ένα διαχρονικό/ά σταθερό πρότυπο αστάθειας που αφορά στην εικόνα του εαυτού (διαταραχή της ταυτότητας), τα συναισθήματα, τις διαπροσωπικές σχέσεις και τη συμπεριφορά. Εχουν τρομακτική ευαισθησία στην απόρριψη, εξιδανικεύουν και μετά υποτιμούν ανθρώπους, και συχνά έχουν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές (απόπειρες αυτοκτονίας, αυτοτραυματισμοί, χαρακιές, κα).
Ένα άτομο με οριακή διαταραχή προσωπικότητας δυσκολεύεται να ελέγξει τα συναισθήματά του.
Ίσως τα άτομα με αυτή τη διαταραχή να νιώθουν:
Αυτά τα έντονα συναισθήματα μπορεί να διαρκούν μόνο μερικές ώρες ή για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους, όπως αρκετές ημέρες. Μπορεί να οδηγήσουν σε δυσκολίες στις σχέσεις και σε άλλες προκλήσεις της καθημερινότητας.
Όλα αυτά μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα:
Το άτομο με ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας έχει ανάγκη να προσελκύει την προσοχή ,χρησιμοποιώντας για αυτό το σκοπό τη φυσική του εμφάνιση και τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους άλλους. Αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το άτομο σκέφτεται και δρα.
Το άτομο ίσως να νιώθει έντονη την ανάγκη να αγαπηθεί, και να νιώθει ότι δεν είναι αρκετά ικανός να ανταπεξέλθει μόνος του στην καθημερινότητα.
Όλα αυτά οδηγούν σε συμπεριφορές που είναι :
Το άτομο ίσως να λειτουργεί καλά σε κοινωνικές εκδηλώσεις και άλλα περιβάλλοντα, αλλά ίσως να βιώνει έντονο στρες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και άγχος.
Τα χαρακτηριστικά της ιστριονικής διαταραχής προσωπικότητας μπορεί να αλληλεπικαλύπτονται και να είναι όμοια με αυτά της ναρκισσιστικής διαταραχής προσωπικότητας.
Το άτομο με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας έχει μια μεγαλειώδη αίσθηση του εαυτού , αλλά επίσης μπορεί να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αδυναμίες.
Το άτομο με αυτή τη διαταραχή ίσως να εμφανίζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας:
Ίσως να έχουν υψηλότερο κίνδυνο για:
Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να δυσκολεύουν τη διατήρηση υγιών σχέσεων και την λειτουργικότητα στην καθημερινή ζωή.
Το άτομο με αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας παρουσιάζει ένα γενικευμένο πρότυπο κοινωνικής αναστολής, αισθημάτων ανεπάρκειας και υπερευαισθησίας στην αρνητική αξιολόγηση. Για τον λόγο αυτό αποφεύγει επαγγελματικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν σημαντική διαπροσωπική επαφή, καθώς και νέες διαπροσωπικές σχέσεις , εκτός αν έχει τη βεβαιότητα ότι θα γίνει αποδεκτό. Θεωρεί τον εαυτό του κοινωνικά αταίριαστο, όχι ελκυστικό και κατώτερο των άλλων.
Ίσως να νιώθει:
Ίσως να είναι υπερβολικά ντροπαλός και κοινωνικά απομονωμένος. Μπορεί να θέλει να αναπτύξει στενές σχέσεις με τους άλλους, αλλά να μην έχει την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα να σχηματίσει δεσμούς.
Τα άτομα με αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας ίσως να έχουν υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν εξάρτηση από ουσίες, διατροφικές διαταραχές ή κατάθλιψη. Το άτομο ίσως να σκέφτεται ή να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
Το άτομο με εξαρτητική διαταραχή προσωπικότητας παρουσιάζει συνεχή και γενικευμένη ανάγκη να το φροντίζουν, η οποία το οδηγεί στο να υποτάσσεται και να προσκολλάται στους άλλους, ενώ βιώνει επίμονο και μη ρεαλιστικό φόβο εγκατάλειψης.
Ένα άτομο με αυτή τη διαταραχή ίσως να έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Οι άλλοι μπορεί να βλέπουν τη συμπεριφορά του ατόμου ως :
Το άτομο συχνά έχει έλλειψη αυτοπεποίθησης και δεν πιστεύει στις ικανότητές τους. Είναι δύσκολο να αναλαμβάνει εργασίες ανεξάρτητα, ή να παίρνει αποφάσεις χωρίς βοήθεια. Ίσως να δυσκολεύεται να αναλάβει ευθύνες.
Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή είναι πιο ευάλωτα στην κακομεταχείριση από άλλους, και πολλές φορές είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε επιπλοκές, όπως η κατάθλιψη και το άγχος.
Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας (OCDP) δεν είναι το ίδιο με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD). Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν και τα δύο, και οι μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους.
Τα άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας παρουσιάζουν συνεχή ενασχόληση με την μεθοδικότητα, την τελειοθηρία και τον νοητικό και διαπροσωπικό έλεγχο εις βάρος της ευελιξίας, της ευρύτητας της αντίληψης και της αποδοτικότητας. Αφοσιώνονται υπερβολικά στην εργασία και την παραγωγικότητα, παραμελώντας ή αποκλείοντας ψυχαγωγικές δραστηριότητες και φιλικές σχέσεις.
Ένα άτομο με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας ίσως:
Μια χαρακτηριστική διαφορά ανάμεσα στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας είναι ότι η πρώτη αφορά σε καθημερινά θέματα, ενώ η δεύτερη επικεντρώνεται συγκεκριμένα σε ακόλουθες διαδικασίες.
Η ιδεοψυχναγκαστική διαταραχή μπορεί να παρεμβαίνει στην καθημερινή λειτουργικότητα του ατόμου, ενώ η ιδεοψυχναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας ενισχύει την απόδοση στην εργασία, ενώ είναι πιθανό να παρεμβαίνει στη ζωή του ατόμου εκτός δουλειάς.
Οι διαταραχές προσωπικότητας μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά και ίσως να είναι δύσκολο να τις διαχωρίσουμε, παρόλο τα κριτήρια του DSM-5. Μετά τη διάγνωση, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους με διαφορετικές διαταραχές προσωπικότητας. Συχνά οι άνθρωποι δεν νιώθουν ότι υπάρχει κάτι λάθος στην συμπεριφορά τους, αλλά ζητούν βοήθεια επειδή νιώθουν κοινωνικά απομονωμένοι και φοβισμένοι.
Οι διαταραχές προσωπικότητας απαιτούν ειδικές μορφές ψυχοθεραπείας, και γενικά ανθίστανται στη θεραπεία. Τα φάρμακα δεν αποτελούν λύση για την αντιμετώπιση μιας διαταραχής προσωπικότητας, παρά μόνο για συνυπάρχουσες ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, το άγχος και άλλες ψυχικές διαταραχές που μπορεί να συνοδεύουν μια διαταραχή προσωπικότητας. Για αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να ζητήσετε το συντομότερο δυνατό βοήθεια.
Ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής θα σας προτείνει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία (ατομική, ομαδική, οικογενειακή). Η ψυχοθεραπεία βοηθά τους ανθρώπους να δουν από διαφορετική σκοπιά τη συμπεριφορά τους και να μάθουν εναλλακτικούς τρόπους αντίδρασης στις διάφορες καταστάσεις. Με τον καιρό, είναι πιο εύκολο για ένα άτομο να λειτουργεί στην καθημερινότητα και να διατηρεί υγιείς σχέσεις με τους άλλους.