Τσίμπημα ψύλλου -εικόνες

Τσίμπημα ψύλλου- εικόνες

Το τσίμπημα του ψύλλου προκαλεί μικρά, κόκκινα, κνησμώδη εξογκώματα στο δέρμα που οφείλονται στο γεγονός ότι οι ψύλλοι τρυπούν το δέρμα για να τραφούν με αίμα. Οι ψύλλοι εγχέουν σάλιο που περιέχει αντιπηκτικά και αλλεργιογόνα όταν δαγκώνουν, το οποίο προκαλεί μια ανοσολογική αντίδραση στο σώμα. Η ανοσολογική αντίδραση περιλαμβάνει την απελευθέρωση ισταμίνης, που οδηγεί σε κνησμό, ερυθρότητα και οίδημα γύρω από την περιοχή του τσιμπήματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε ένα βαθμό εμφανίζουν αλλεργία στο σάλιο του ψύλλου, έτσι τα τσιμπήματα είναι αρκετά δυσάρεστα.

Σε ποια σημεία του σώματος εμφανίζονται πιο συχνά τα τσιμπήματα των ψύλλων;

Τα τσιμπήματα των ψύλλων συνήθως εμφανίζονται στα κάτω άκρα, ειδικά γύρω από το πέλμα, στους αστραγάλους και στην κνήμη, αν και μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο στο σώμα όπως η μέση, οι μασχάλες και πίσω από τα γόνατα. Τα τσιμπήματα συχνά εμφανίζονται σε ομάδες ή γραμμές, και μερικές φορές σχηματίζουν ένα κόκκινο δακτύλιο που περιβάλει το εξόγκωμα. Τα τσιμπήματα είναι μικρά, διογκωμένα και μπορεί να αιμορραγούν αν κάποιος τα ξύσει.

Ποια είναι τα συμπτώματα από το τσίμπημα του ψύλλου;

Το αρχικό σύμπτωμα από το τσίμπημα του ψύλλου είναι η έντονη φαγούρα, η οποία μπορεί να οδηγεί σε ξύσιμο και δευτεροπαθείς μολύνσεις. Αυτές οι μολύνσεις μπορεί να εκδηλώνονται με έκκριση υγρού, σχηματισμό κρούστας ή σχηματισμό φουσκαλών και εξάνθημα. Σε κάποιες περιπτώσεις, το τσίμπημα του ψύλλου μπορεί να προκαλεί αλλεργική αντίδραση, ήπια ως σοβαρή, με συμπτώματα όπως η κνίδωση, οι φουσκάλες και ακόμη και η δυσκολία στην αναπνοή σε ακραίες περιπτώσεις. Η επίμονη ή η σοβαρή αλλεργική αντίδραση απαιτεί άμεση ιατρική παρέμβαση.

Ποιους ξενιστές προτιμούν οι ψύλλοι;

Οι ψύλλοι προτιμούν να δαγκώνουν ζώα όπως οι σκύλοι και οι γάτες, αλλά στην απουσία των ξενιστών ζώων, τσιμπάνε τους ανθρώπους. Και οι θηλυκοί και οι αρσενικοί ψύλλοι τρέφονται με αίμα, με τους θηλυκούς να γεννούν αυγά αφού φάνε. Οι ψύλλοι διασπείρονται πολύ γρήγορα εξαιτίας της ικανότητας τους να πηδάνε πολύ μακριά και να αναπαράγονται γρήγορα. Οι προνύμφες των ψύλλων τρέφονται με οργανικά υπολείμματα, συμπεριλαμβανομένων των περιττωμάτων των ενήλικων ψύλλων, τα οποία περιέχουν αίμα.

Ποια είναι η θεραπεία για το τσίμπημα του ψύλλου;

Η θεραπεία για τα τσιμπήματα των ψύλλων αρχικά επικεντρώνεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Καλό είναι να πλένετε η προσβληθείσα περιοχή με σαπούνι και νερό, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος μόλυνσης. Για την ανακούφιση της φαγούρας και της φλεγμονής, οι τοπικές θεραπείες όπως οι κρέμες υδροκορτιζόνης, οι λοσιόν καλαμίνης και λοσιόν που περιέχουν μενθόλη και ανακουφίζουν τον κνησμό. Τα αντιϊσταμινικά μπορεί να χορηγηθούν σε περιπτώσεις αλλεργικής αντίδρασης. Οι κρύες κομπρέσες ή οι παγοκύστες βοηθούν στη μείωση του οιδήματος και της δυσφορίας.

Πρόληψη των τσιμπημάτων από ψύλλους

Η πρόληψη για τα τσιμπήματα από τους ψύλλους περιλαμβάνει τον εντοπισμό της πηγής τους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνεται έλεγχος των κατοικίδιων και πρόληψη για τους ψύλλους με κατάλληλα φάρμακα, θεραπείες ή κολάρα. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να είναι καθαρό το εσωτερικό περιβάλλον, να καθαρίζονται τα χαλιά, να πλένονται τακτικά τα κρεβατάκια των ζώων, και  να χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα για την εξάλειψη των ψύλλων. Η τακτική περιποίηση των κατοικίδιων και οι έλεγχοι στον κτηνίατρο είναι σημαντικοί για την πρόληψη της εξάπλωσης τους.

Επιπλοκές από το τσίμπημα του ψύλλου 

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ψύλλοι μπορεί να μεταφέρουν ασθένειες, αν και αυτό δεν είναι πολύ συχνό. Οι ψύλλοι μπορεί να κουβαλάνε παθογόνα που προκαλούν ασθένειες όπως ο τύφος ή η πανώλη, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες. Τα συμπτώματα μετάδοσης μιας τέτοιας νόσου περιλαμβάνουν πυρετό, πονοκέφαλο, πόνο στις αρθρώσεις, και διόγκωση των λεμφαδένων, μια κατάσταση που απαιτεί ιατρική αξιολόγηση.

Τα παιδιά μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στις επιπλοκές από τα τσιμπήματα των ψύλλων, και πρέπει να υπάρχει ιατρική παρέμβαση αν εμφανίσουν πυρετό, οίδημα, υγρό γύρω από τα τσιμπήματα, κνίδωση ή δυσκολίες στην αναπνοή. Η επιδείνωση των συμπτωμάτων απαιτεί άμεση ιατρική παρέμβαση ώστε να αποφευχθούν δευτεροπαθείς μολύνσεις ή αλλεργικές αντιδράσεις.