Ιδιοσυγκρασία και Ομοιοπαθητική

Ιδιοσυγκρασία και Ομοιοπαθητική

Τι είναι "ιδιοσυγκρασία" ;

Υπάρχει μία τεράστια παρανόηση στην ομοιοπαθητική κοινότητα και μεταξύ των ασθενών, για το τι είναι η ομοιοπαθητική ιδιοσυγκρασία.

Στην ομοιοπαθητική επιστήμη, ο όρος “ιδιοσυγκρασία” αναφέρεται σε ένα σύνολο ψυχικών και σωματικών χαρακτηριστικών του ασθενούς, τα οποία προσπαθούμε να αντιστοιχήσουμε με τα γνωστά στοιχεία ενός φαρμάκου από τη materia medica (την ομοιοπαθητική φαρμακολογία, στοιχεία όπως έχουν καταγραφεί από τα provings και τις θεραπευμένες περιπτώσεις). Αυτό στα αγγλικά εκφράζεται με τον όρο "essence" και επαναλαμβάνουμε πως αφορά την ψυχοδιανοητική εικόνα ΜΑΖΙ με τα σωματικά συμπτώματα.

Πως βρίσκουμε ποιο ομοιοπαθητικό φάρμακο ταιριάζει;

Ο ομοιοπαθητικός γιατρός παίρνει το ιστορικό και προσπαθεί να ταιριάξει τα (ψυχικά και σωματικά) συμπτώματα και τα χαρακτηριστικά του ασθενούς, με τα συμπτώματα και τα χαρακτηριστικά του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.

Η επιλογή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου όμως μπορεί να βασιστεί άλλοτε στη συνολική εικόνα, και άλλοτε αποκλειστικά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (σωματικά ή/και ψυχικά) του ασθενούς. Δηλαδή ένα φάρμακο δεν χρειάζεται να ταιριάζει ολοκληρωτικά (με το «όλον») για να βοηθήσει, μπορεί να ταιριάζει τμηματικά (με το «μέρος»). Υπάρχουν πολλές στρατηγικές συνταγογράφησης, δηλαδή μια συνταγογράφηση μπορεί να βασίζεται σε διαφορετικά στοιχεία, για παράδειγμα τον αιτιολογικό παράγοντα.

«Τι (ομοιοπαθητικός) τύπος είμαι»;

Το πρόβλημα με την "ιδιοσυγκρασία" είναι ότι κάθε ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει συνδεθεί με ένα προφίλ χαρακτήρα και δίνεται λιγότερη (ή καμία) έμφαση στα γενικά αλλά και περίεργα χαρακτηριστικά ενός φαρμάκου (keynotes).

Αυτό δημιουργεί αρκετά προβλήματα, γιατί ορισμένα φάρμακα έχουν περιγραφεί ως "θετικά" (πχ Pulsatilla καλοκάγαθη) και άλλα "αρνητικά" (πχ η Thuja είναι ψεύτης, το Stramonium βίαιος και επιθετικός, το Anacardium πολύ σκληρός, το Arsenicum τσιγκούνης). Τη βάση του προβλήματος τη δημιούργησε δεκαετίες πριν ένας γνωστός ομοιοπαθητικός, ο οποίος προσπάθησε να απλοποιήσει την ομοιοπαθητική γνώση και συνταγογράφηση. Μάλλον δημιούργησε όμως περισσότερα προβλήματα από ότι έλυσε, γιατί αυτές οι ιδέες διαστρεβλώθηκαν (και από τον ίδιο αργότερα) και οδήγησαν σε πολλές παρανοήσεις και παράλογες πρακτικές.

«Τι ζώδιο είστε»;

Και έτσι κάπως μετατρέπεται η "αστρονομία" (ομοιοπαθητική επιστήμη) σε "αστρολογία" (λαϊκή ομοιοπαθητική). Γιατί η συζήτηση για την ιδιοσυγκρασία δημιουργεί προκαταλήψεις, γιατί κανείς δεν θέλει να παίρνει "κακά" φάρμακα από τη μία και από την άλλη στους γιατρούς μπορεί να κυριαρχεί η εύκολη λύση και η διαίσθηση στις συνταγογραφήσεις.

Επίσης, οι άνθρωποι (γιατροί και ασθενείς) αρέσκονται και σε συζητήσεις για το ποιο ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι/τους ταιριάζει, όπως αρέσκονται στις συζητήσεις για τα ζώδια, και εγκλωβίζονται σε επιλογές φαρμάκων (και την αυταρέσκεια).

Μιλήστε σ' έναν άνθρωπο για τον εαυτό του και θα σας ακούει για ώρες.

Ένας ομοιοπαθητικός γιατρός λοιπόν μπορεί να επιμένει σε ένα συγκεκριμένο φάρμακο για χρόνια, επιμένοντας ότι πρόκειται για το "ιδιοσυγκρασιακό" και ο ασθενής να ταλαιπωρείται για χρόνια μή βλέποντας ικανοποιητική πρόοδο. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο οι ασθενείς να διαβάζουν ατελείωτα στο ίντερνετ, προσπαθώντας να βρουν το φάρμακο που τους ταιριάζει. Έψαξε όμως ποτέ να διαβάσει κανείς materia medica πέρα από τα απλοποιημένα κείμενα περί ομοιοπαθητικής;

Δεν υπάρχουν "καλά" και "κακά" ομοιοπαθητικά φάρμακα, για να σας χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο.

Αναμενόμενο δε να συναντιούνται τέτοιες παγίδες, όταν στο ίντερνετ υπάρχουν ακόμα και κείμενα που συνδέουν την ομοιοπαθητική και την "ιδιοσυγκρασία" των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ακόμα και με (μεταφυσικές) ενέργειες. Θυμάμαι για παράδειγμα κάποτε μία ασθενής (ψυχολόγος μάλιστα στο επάγγελμα), δεν ήθελε να πάρει ομοιοπαθητικά φάρμακα γιατί όπως μου είπε "τις υψηλές δυναμοποιήσεις τις διαβάζουνε" (εννοούσε ότι κατά την παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων υπάρχει κάποιου είδους τελετή όπου διαβάζονται θρησκευτικά κείμενα!). Υπάρχει τρομερή παραπληροφόρηση γενικότερα στο διαδίκτυο.

Ιδιοσυγκρασία ομοιοπαθητικού φαρμάκου

Θυμηθείτε λοιπόν, ως ιδιοσυγκρασία ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου ορίζουμε το σύνολο των κύριων συμπτωμάτων σε ψυχοδιανοητικό και σωματικό επίπεδο. Λέξη κλειδί είναι το "συμπτώματα", δηλαδή παθολογία.

Αν λοιπόν έχει ένα νόημα το να πει κανείς ότι "ιδιοσυγκρασιακά είμαι το τάδε φάρμακο", αυτό σημαίνει ότι ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ εμφανίζει συμπτώματα και χαρακτηριστικά ενός φαρμάκου, και όχι ότι δεν χρειάζεται κάποιο άλλο φάρμακο κατά διαστήματα ή περιστάσεις. Και μάλιστα, ιδίως στην σύνθετη εποχή μας με το τρομακρικό στρες και τα πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα της ζωής, γίνονται απαραίτητα όλο και περισσότερα φάρμακα και πιο συχνές λήψεις αυτών.