ΟΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ (Bullying) ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Στη μελέτη σχετικά με την εκτίμηση των σύνθετων επιπτώσεων του εκφοβισμού (μπούλινγκ, αγγλ. bullying) που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρείας οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι επιπτώσεις στην υγεία ενός παιδιού είναι πιο βαριές και μεγαλύτερης διάρκειας ανάλογα με τη χρονική διάρκεια που το παιδί δεχόταν εκφοβισμό, προτείνοντας ταυτόχρονα ότι οι πρώιμες παρεμβάσεις θα μπορούσαν να αντιστρέψουν ʺτην καθοδική πορεία της υγείαςʺ των θυμάτων εκφοβισμού.
Στη μελέτη οι ερευνητές παρακολούθησαν μια ομάδα με περισσότερα από 4,000 παιδιά και εφήβους για 5 χρόνια, παίρνοντάς τους συνέντευξη σχετικά με την πνευματική και σωματική τους υγεία και την οποιαδήποτε μορφή σχολικού εκφοβισμού στην 5η ,7η και 10η τάξη.
Η μελέτη σύγκρινε διαφορετικές κατηγορίες μαθητών:
- Εκείνους που δέχονταν εκφοβισμό στο παρελθόν καθώς και στο παρόν
- Εκείνους που δέχονταν εκφοβισμό μόνο στο παρόν
- Εκείνους που δέχονταν εκφοβισμό μόνο στο παρελθόν
- Εκείνους που δεν είχαν ποτέ εμπειρία εκφοβισμού
Σε οποιαδήποτε ηλικία, ο εκφοβισμός συνδέθηκε με χειρότερη πνευματική και σωματική υγεία, περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης και χαμηλότερη αυτοπεποίθηση. Οι μαθητές οι οποίοι αντιμετώπιζαν χρόνιο εκφοβισμό αντιμετώπιζαν επίσης περισσότερες δυσκολίες με τις φυσικές δραστηριότητες όπως το περπάτημα, το τρέξιμο και τα αθλήματα.
Όπως κατέληξαν οι ερευνητές "η έρευνά μας δείχνει ότι ο μακροχρόνιος εκφοβισμός έχει σοβαρό αντίκτυπο στην γενική υγεία του παιδιού, και αυτές οι αρνητικές επιδράσεις μπορούν να συσσωρευτούν και να γίνουν ακόμα χειρότερες με το χρόνο". Δραστικότερες παρεμβάσεις για τον σχολικό εκφοβισμό είναι αναγκαίες "επειδή όσο πιο σύντομα σταματήσουμε τον εκφοβισμό προς το παιδί, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να διαρκέσει η καταστροφική επίδραση στην υγεία του παιδιού στο μέλλον".
Η πρώιμη και συνεχής παρέμβαση είναι σημαντική για τα θύματα εκφοβισμού
Η ομάδα βρήκε ότι η κατηγορία των μαθητών που δέχονταν εκφοβισμό στο παρελθόν και στο παρόν είχε τις πιο χαμηλές βαθμολογίες υγείας, και ακολουθούσαν οι μαθητές που δέχονταν εκφοβισμό μόνο στο παρόν.
Οι μαθητές που δέχονταν εκφοβισμό μόνο στο παρελθόν είχαν καλύτερες βαθμολογίες υγείας, αλλά όχι τόσο καλές όσο των παιδιών που δεν δέχτηκαν ποτέ εκφοβισμό.
Αυτό υποδηλώνει ότι τα τρέχοντα γεγονότα ίσως είναι πιο σημαντικά από τα πιο μακρινά στην υγεία του παιδιού, αλλά η έρευνα παρατήρησε ότι οι συνέπειες στην υγεία "επιδεινώνονται σταδιακά" και ίσως παραμένουν ακόμη και μετά την διακοπή του εκφοβισμού.
Οι ερευνητές λένε ότι τα ευρήματά τους επικεντρώνονται στην σημασία της πρώιμης διακοπής του εκφοβισμού και στην συνεχή παρέμβαση για να βοηθήσουμε με τις επίμονες επιδράσεις.
Η Bogart καλεί για περισσότερη έρευνα για την καλύτερη ανάπτυξη και κλινικών εξετάσεων πρόληψης του εκφοβισμού και την λήψη μέτρων παρέμβασης:
"Δεν υπάρχει μία προσέγγιση για όλα τα παιδιά, όταν αντιμετωπίζουμε μια περίπτωση εκφοβισμού. Εφοδιάζοντας τους δασκάλους, τους γονείς και τους κλινικούς γιατρούς με τις καλύτερες αποδεδειγμένα τεχνικές μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά που δίνουν τη δική τους μάχη με το σοβαρό πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και να μειώσουμε την καταστροφή που αυτό τους προκαλεί."
Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2013 στο Journal Psychological Science, έδειξε ότι τα θύματα που δέχτηκαν εκφοβισμό στην παιδική ηλικία είναι αδύναμα όταν ενηλικιώνονται. Τα ευρήματα από την μελέτη έδειξαν ότι τα άτομα που δέχτηκαν εκφοβισμό στην παιδική ηλικία ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν κάποια ψυχιατρική νόσο, να καπνίζουν, να δυσκολεύονται στην εργασία και να δυσκολεύονται στις φιλικές σχέσεις.