Ψυχοθεραπεία και Πίστη
Πολλές παραδόσεις, όπως του μοναχισμού, ή του Βουδισμού, μοιάζουν με μια επίπονη, έντονη και διαφωτιστική εμπειρία ψυχοθεραπείας. Αυτές μας δείχνουν ότι το μυαλό δεν είναι τόσο άκαμπτο όσο φαίνεται, καθώς μπορούμε να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, συναισθήματα και συμπεριφορές που κάνουν κακό στον εαυτό μας ή στους άλλους. Άλλοι άνθρωποι επίσης ανακάλυψαν μια επιθυμία για πνευματική σύνδεση και οδηγήθηκαν στο διαλογισμό. Ο Βουδισμός διδάσκει ότι μπορεί να μειωθεί ο πόνος μέσα από βαθιά επίγνωση του μυαλού, και το ίδιο συμβαίνει σε ένα βαθμό και με την ψυχοθεραπεία. Πολλοί στις μέρες μας συγχέουν την εξομολόγηση με την ψυχοθεραπεία.
Αν οι θρησκείες θέλουν να είναι χρήσιμα εργαλεία εξέλιξης, δεν μπορούν να παραμένουν στα παλιά δόγματα και να κλείνουν τα μάτια σε νέες μεθόδους και σε αλλαγές. Συνεπώς, είστε αφοσιωμένοι σε θρησκευτικούς ηγέτες που συνεχίζουν να δημιουργούν χάος στη ζωή σας, την κλασική "πνευματική παράκαμψη".
Πολλές σύγχρονες ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι συχνά προσφέρουν τρόπους διαχείρισης των καθημερινών δυσκολιών χωρίς όμως να συμμετέχει η καρδιά και η ψυχή, για παράδειγμα η συμπεριφορική ψυχοθεραπεία δίνει λύσεις αλλά ελάχιστη πνευματική τροφή. Οι πιο βαθιές θεραπευτικές μέθοδοι είναι καλύτερες σε νόημα και περιεχόμενο, αλλά είναι αμφίβολη η ικανότητά τους να ανακουφίζουν από το στρες, και απαιτούν πολύ χρόνο. Η ψυχοθεραπεία της αποδοχής και της δέσμευσης οδηγεί σε μια ουσιαστική ζωή, αλλά είναι πολύ νωρίς να αξιολογήσουμε πόσο επιτυχημένη και ευρέως εφαρμόσιμη είναι. Προς στιγμή, ο καλύτερος τρόπος για να δημιουργήσετε τις ευκαιρίες για να εξελιχθείτε και να ωριμάσετε είναι να βελτιώσετε τις ψυχοθεραπευτικές και πνευματικές σας τεχνικές.
Δεδομένης την γλώσσας που χρησιμοποιούν οι θρησκείες, η οποιαδήποτε πιθανότητα οι ιερείς να λάβουν επίσημη ενθάρρυνση να μάθουν αυτές τις δεξιότητες είναι πολύ μικρή, αν και οι μη συμβατικοί κληρικοί το κάνουν ούτως ή άλλως, και αυτό είναι μεγάλο όφελος για τις εκκλησίες τους. Αλλά θα μπορούσε η εκκλησία να έχει κάνει λάθος; Ίσως οι πιστοί να εγκαταλείπουν την εξομολόγηση όχι επειδή κάνουν ψυχοθεραπεία. Φυσικά, όσο πιο πλούσια γίνεται η ψυχοθεραπεία τόσο περισσότερο φοβάται η θρησκεία, ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ καλού και κακού, αλήθειας και ψέματος, αμαρτίας και αρετής θα είναι ακόμη πιο θολή. Μόνο αν παραιτηθούμε από αυτές τις ασπρόμαυρες σκέψεις θα μπορούμε να ζούμε αρμονικά, με ψυχικά υγιή τρόπο.
Οι ψυχοθεραπευτές στις μέρες μας θεωρούνται σύγχρονοι "ιερείς"
Για πολλούς αιώνες στη δύση, υπήρχε μια φιγούρα στην κοινωνία που ασκούσε ένα λειτούργημα. Αυτός ο άνθρωπος φρόντιζε την ψυχή, μέσω της οποίας κατανοούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, τα συναισθήματα μας και την βαθιά μας ταυτότητα.
Αυτός ο άνθρωπος είναι ο ιερέας, που μας συντροφεύει μέσα στα χρόνια, από την πρώιμη παιδική μας ηλικία μέχρι την τελευταία μας πνοή, που προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι η ψυχή μας είναι σε καλή κατάσταση για να συναντήσει το δημιουργό της.
Επειδή, σε πολλές δυτικές χώρες, η ιεροσύνη αποτελεί μια σκιά του πρώην εαυτού της, προκύπτει η εξής ερώτηση: Πού έχουν πάει οι ανάγκες της ψυχής μας; Τι κάνουμε με όλα αυτά τα πράγματα για τα οποία συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στον ιερέα; Ποιος τα φροντίζει; Ο εσωτερικός μας εαυτός παραμένει πολύπλοκος και ευαίσθητος.
Η απάντηση στις ανάγκες της ψυχής είναι προσωπική και ανεπίσημη: ο καθένας βρίσκει τις δικές του λύσεις, τον δικό του χρόνο. Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν πιο διαπροσωπικές, δομημένες λύσεις για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που εμφανίζονται στη ζωή τους. Προφανώς η πιο σύγχρονη απάντηση να είναι η ψυχοθεραπεία.
Στις μέρες μας λέμε στον ψυχοθεραπευτή μας τα προβλήματα που μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες, θα εμπιστευόμασταν σε έναν ιερέα: την συναισθηματική σύγχυση, την απώλεια του νοήματος της ζωής, τους πειρασμούς κάθε είδους και φυσικά την ανησυχία μας για την θνητότητα. Ωστόσο, κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι υπάρχουν πολλές μορφές σύγχρονης ψυχοθεραπείας που έχουν αποτύχει να πάρουν τα σωστά μαθήματα από την ιεροσύνη και ίσως να ωφελούνταν από αυτά.
Φυσικά η ψυχοθεραπεία είναι μια δραστηριότητα που κάνουν σχετικά λίγοι, πολλοί δεν την γνωρίζουν, θεωρούν ότι είναι πολύ ακριβή ή απλά δεν είναι αποτελεσματική. Γίνονται αξιέπαινες προσπάθειες για την διάδοση της ψυχοθεραπείας, αλλά η πρόοδος είναι αργή. Και το θέμα δεν είναι μονάχα οικονομικό. Είναι η στάση ζωής. Στις θρησκευόμενες κοινωνίες φαντάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά αν κάποιος δεν επισκέπτεται έναν ιερέα και ότι οι ψυχοθεραπευτές είναι αποκλειστικά για στιγμές κρίσης, και ένα σημάδι ότι ο θεραπευόμενος μπορεί να μην είναι ισορροπημένος, όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι.
Ένα μοντέλο που είναι δημοφιλές είναι αυτό που λέει ότι για την επίλυση των προβλημάτων είναι προτιμότερα τα χάπια από ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα φάρμακα δεν είναι σημαντικά σε πολλές περιπτώσεις. Απλά αποτελούν συμπληρωματική θεραπευτική μέθοδο.
Υπάρχει και ένα άλλο σοβαρό θέμα και είναι αυτό της επωνυμίας. Οι ψυχοθεραπευτές είναι "κρυμμένοι". Δεν τους βλέπετε σε πολυσύχναστους δρόμους, δεν φορούν ράσα για να διακρίνονται.
Φανταστείτε ότι βλέπετε έναν ψυχοθεραπευτή που δεν είναι παράξενος. Φανταστείτε πως θα ήταν τα πράγματα αν κάποιος μπορούσε να σας εγγυηθεί για ένα συγκεκριμένο επίπεδο υπηρεσιών. Φανταστείτε τα γραφεία που γίνονται οι συνεδρίες να ήταν καλύτερα και πιο ορατά, και αυτό να ήταν αξιοπρεπές.
Οι σύγχρονοι ψυχοθεραπευτές κατανοούν πως οι άνθρωποι λειτουργούν και τι χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν σε υπαρξιακά θέματα, με πολύ πιο περίπλοκο τρόπο από αυτό των ιερέων. Ωστόσο, οι θρησκείες έχουν γίνει ειδικές στο να δημιουργούν ένα κατάλληλο ρόλο για τους ιερείς, ως άτομα στα οποία μιλάμε για όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής μας.
Πολλοί άνθρωποι ίσως να πιστεύουν ότι ένα όμορφο σπίτι και ένας σύντροφος είναι όλα όσα χρειάζονται στη ζωής τους. Μετά από μια ή δύο μεγάλες προκλήσεις, αισθάνονται ότι η ζωή είναι αρκετά πολύπλοκη και μπορούν να ωφεληθούν από το διάλογο με έναν ψυχοθεραπευτή σε μια κοινωνία χωρίς στίγμα. Χρειάζεται ακόμη να διανύσουμε πολύ δρόμο μέχρι να κατανοήσουμε ότι η ψυχοθεραπεία πραγματικά καλύπτει ένα τεράστιο κενό που έχει δημιουργήσει η πρόοδος της κοινωνίας και της ανθρωπότητας.