Όταν ένας γονέας πεθαίνει, τα παιδιά βιώνουν μια από τις σημαντικότερες απώλειες. Κάθε ενήλικας περιμένει να έχει αποδεχτεί το θάνατο ως φυσιολογικό κομμάτι της ζωής και να μπορεί να διαχειρίζεται τις ξαφνικές απώλειες με ώριμο τρόπο.
Το πένθος είναι η αντανάκλαση της σύνδεσης που έχει χαθεί. Αυτή η απώλεια δεν θα εξαφανιστεί επειδή είστε ενήλικας ή επειδή η μητέρα σας ή ο πατέρας έχουν ζήσει αρκετά. Η κοινωνία μας πιέζει ώστε να διαχειριστούμε την απώλεια, να ξεπεράσουμε το πένθος. Η απώλεια συμβαίνει σε μια στιγμή, αλλά μας επηρεάζει για μια ζωή. Το πένθος είναι πραγματικό επειδή η απώλεια είναι πραγματική. Κάθε απώλεια αφήνει το δικό της σημάδι, που είναι μοναδικό όπως και το άτομο που χάσαμε.
Η απώλεια ενός γονέα μπορεί να είναι μια εμπειρία που αλλάζει τη ζωή. Η σχέση με τους γονείς μας μπορεί να είναι πολύπλοκη ανάλογα με το στάδιο της ζωής στο οποίο βρισκόμαστε και την εξάρτηση ή την ανεξαρτησία μας από αυτούς. Όταν ένας γονέας πεθαίνει ξαφνικά ή μετά από μια χρόνια νόσο, κάποιος που επηρέαζε σημαντικά τη ζωή μας δεν είναι πια μαζί μας. Αν και περιμένουμε αυτή την απώλεια στη ζωή μας , είναι ένα ορόσημο που δημιουργεί ένα κενό στη ζωή μας που δεν μπορεί να το καλύψει κανένας άλλος. Ανάλογα με την φύση ή την ποιότητα της σχέσης που έχουμε με τους γονείς μας, ο θάνατός τους μπορεί να έχει βαθιά επίδραση πάνω μας.
Το πένθος είναι μια διαδικασία μοναδική και διαφορετική για κάθε άνθρωπο. Το πως και πόσο θα πενθήσετε εξαρτάται μόνο από εσάς.
Γνωρίζετε τους γονείς σας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο στη ζωή σας. Ακόμη και αν η σχέση σας δεν ήταν ιδανική ή ζούσατε χωριστά, οι γονείς θα σας επηρέαζαν με καλό ή άσχημο τρόπο. Αν προέρχεστε από μια παραδοσιακή οικογένεια , οι γονείς σας θα σας φρόντιζαν όσο μεγαλώνατε. Με του γονείς σας έχετε μοιραστεί χαρές, λύπες, αποτυχίες και επιτυχίες στην πάροδο των ετών. Ακόμη και όταν είστε ένας ανεξάρτητος ενήλικας, για τους γονείς θα είστε πάντα το παιδί τους, και αυτό είναι κομμάτι της ταυτότητάς σας.
Η απώλεια ενός γονέας όταν είστε ενήλικες μπορεί να προκαλέσει συγκεχυμένα συναισθήματα. Ακόμη και αν είστε ανεξάρτητοι, μπορεί να νιώθετε ότι σας εγκατέλειψαν ανεξάρτητα από την ηλικία σας. Αν φροντίζετε τους ηλικιωμένους ή άρρωστους γονείς σας, αυτή η σύγχυση μπορεί να είναι πιο έντονη καθώς έχετε χάσει δύο ρόλους, το ρόλο του παιδιού και το ρόλο του φροντιστή. Μπορεί να χρειαστεί να αναλάβετε καινούργιους ρόλους ή υποχρεώσεις στην οικογένειά σας. Ο συνδυασμός των νέων ρόλων και τα ανάμικτα συναισθήματα μπορεί να είναι δύσκολο να τα επεξεργαστείτε. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να νιώσει όλα τα συναισθήματα γιατί μόνο έτσι θα μπορέσετε να επουλωθείτε και να προχωρήσετε.
Η αλήθεια είναι ότι το πένθος είναι μοναδικό για κάθε άνθρωπο. Τα πέντε στάδια του πένθους περιλαμβάνουν την άρνηση, το θυμό, την διαπραγμάτευση, την κατάθλιψη και την αποδοχή. Υπάρχουν τρόποι για να αναγνωρίσετε αυτά τα συναισθήματα. Δεν βιώνουν όλοι οι άνθρωποι όλα τα στάδια με τον ίδιο τρόπο.
Η άρνηση είναι το στάδιο που περιλαμβάνει τα εξής:
Η άρνηση μπορεί να περιλαμβάνει τις εξής αντιδράσεις:
Ο γονέας σας δεν θα γυρίσει πίσω. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι πολύ δύσκολη. Όσο αποδέχεστε την πραγματικότητα της απώλειας και αρχίζετε να αναρωτιέστε, αρχίζει ασυνείδητα η διαδικασία της επούλωσης. Θα νιώθετε πιο δυνατοί όσο η άρνηση αρχίζει να υποχωρεί. Όσο προχωράτε όμως, όλα τα συναισθήματα της άρνησης θα βγαίνουν στην επιφάνεια.
Ο θυμός είναι ένα απαραίτητο στάδιο στη διαδικασία της επούλωσης. Να είστε πρόθυμοι να νιώσετε θυμό. Όσο πιο ειλικρινά αισθάνεστε το θυμό, τόσο πιο γρήγορα θα επουλωθείτε. Υπάρχουν πολλά συναισθήματα πίσω από το θυμό, στα οποία θα φτάσετε με τον καιρό. Αλλά ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που είναι ανάγκη να διαχειριστείτε. Συχνά επιλέγουμε να αποφεύγουμε τα συναισθήματα θυμού, μέχρι να μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Είναι σημαντικό να νιώσετε θυμό χωρίς να κρίνετε τον εαυτό σας, χωρίς να προσπαθείτε να βρείτε νόημα σε αυτόν. Ο θάνατος είναι άδικος. Ο θυμός είναι μια φυσιολογική αντίδραση στην άδικη απώλεια. Αν μπορούσατε να αλλάξετε τα πράγματα , θα το κάνατε, αλλά δεν μπορείτε και για αυτό μην κατηγορείτε τον εαυτό σας.
Οι άνθρωποι μπορεί να σας ζητούν να προχωρήσετε γρήγορα από το στάδιο του θυμού, αλλά είναι σημαντικό να θυμάστε ότι είναι κομμάτι της διαδικασίας του πένθους. Οι γύρω σας μπορεί να νιώθουν ότι ο θυμός σας είναι έντονος, σκληρός ή υπερβολικός. Μην αφήσετε κανέναν να υποβαθμίσει τα συναισθήματα του θυμού σας. Και μην αφήνετε κανέναν να σας κρίνει για το θυμό σας, ούτε καν τον εαυτό σας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις αντιδράσεις των άλλων στο θυμό μας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίσουμε τον εαυτό μας.
Στο στάδιο του θυμού παρατηρούνται τα εξής:
Ο θυμός περιλαμβάνει αντιδράσεις όπως:
Μετά από μια απώλεια η διαπραγμάτευση μπορεί να παίρνει τη μορφή μιας προσωρινής ανακωχής. Στο στάδιο της διαπραγμάτευσης παρατηρούνται τα εξής:
Η διαπραγμάτευση περιλαμβάνει αντιδράσεις όπως:
Όσο προχωρά το στάδιο της διαπραγμάτευσης, το μυαλό αλλάζει τα γεγονότα του παρελθόντος εξερευνώντας όλα αυτά τα “εάν”. Δυστυχώς, ως ενήλικες καταλήγουμε σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα, ότι οι γονείς μας έχουν χαθεί.
Μετά την διαπραγμάτευση, η προσοχή μας στρέφεται στο παρόν. Τα συναισθήματα κενού βγαίνουν στην επιφάνεια και το πένθος μπαίνει στη ζωή μας σε πιο βαθύ επίπεδο, πιο βαθύ από όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Αυτό το στάδιο της κατάθλιψης μοιάζει ότι θα κρατήσει για πάντα, όμως είναι απλά μια απόκριση στην απώλεια ενός γονέα.
Όσο δύσκολο και αν σας φαίνεται η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί με έναν παράδοξο τρόπο. Δείτε την σαν ένα ανεπιθύμητο επισκέπτη, σαν κάποιον που σας επισκέπτεται είτε σας αρέσει είτε όχι. Κάντε χώρο για τον καλεσμένο σας. Καλωσορίστε την κατάθλιψη χωρίς να ψάχνετε τρόπο να ξεφύγετε.
Νιώστε τη θλίψη και τα συναισθήματα κενού. Εξερευνήστε την απώλεια. Όταν επιτρέψετε στον εαυτό σας να βιώσει την κατάθλιψη, θα σας αφήσει πιο γρήγορα και θα εξυπηρετήσει το σκοπό της στη διαδικασία της επούλωσης. Όσο πιο δυνατοί γίνεστε, μπορεί να επιστρέφει αλλά έτσι λειτουργεί το πένθος.
Στο στάδιο της κατάθλιψης παρατηρούνται τα εξής:
Αυτό το στάδιο αφορά την αποδοχή της πραγματικότητας, ότι το αγαπημένο σας πρόσωπο έχει χαθεί και αυτή η νέα πραγματικότητα είναι μόνιμη. Ποτέ δεν θα νιώσετε εντελώς καλά με αυτό, αλλά τελικά θα αποδεχτείτε την κατάσταση. Έτσι ξεκινά η τελική επούλωση, αν και αρχικά φαίνεται πολύ μακριά.
Στο στάδιο της αποδοχής παρατηρούνται τα εξής:
Η αποδοχή περιλαμβάνει αντιδράσεις όπως:
Είναι πολύ δύσκολο για τον καθένα να ζει σε ένα κόσμο χωρίς τους γονείς του. Η αντίσταση στη νέα αυτή κανονικότητα μπορεί να σας κάνει να θέλετε να διατηρήσετε τη ζωή σας όπως ήταν πριν πεθάνει ο αγαπημένος σας. Με τον καιρό, και όσο αποδέχεστε την κατάσταση, θα δείτε ότι δεν μπορείτε να διατηρήσετε τα πράγματα όπως ήταν στο παρελθόν. Τα πράγματα έχουν αλλάξει για πάντα και πρέπει να προσαρμοστείτε σε αυτό.
Το ΠΕΝΘΟΣ είναι μια φυσιολογική και επώδυνη διαδικασία. Χρειάζεται χρόνος και δύναμη για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε την απώλεια. Με τη βοήθεια της ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ μπορείτε να διαχειριστείτε όλα τα στάδια του πένθους ώστε να προχωρήσετε στη ζωή σας.Μπορείτε να αντιμετωπίσετε το πένθος