Η νευροεπιστήμες εστιάζονται στη μελέτη όλων των κομματιών του νευρικού συστήματος, περιλαμβανομένων των μοριακών, των κυτταρικών, των λειτουργικών και των δομικών στοιχείων, όπως επίσης και επαναστατικές θεραπείες.
Η νευροεπιστήμες έχουν ως κοινό στόχο την μελέτη του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος είναι το πιο πολύπλοκο σύστημα που υπάρχει, επεξεργάζεται και δημιουργεί σχεδόν κάθε πτυχή των συνειδητών εμπειριών μας. Ο εγκέφαλος δεν είναι απλά ένα ακόμη όργανο στο σώμα, είμαστε ο εγκέφαλος μας.
Οι νευροεπιστήμονες κάνουν προσπάθεια να κατανοήσουν και να διαλευκάνουν τη λειτουργία του εγκεφάλου μας. Η σύγχρονη νευροεπιστήμη ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα με την ανακάλυψη των νευρώνων αλλά η πρώτη μελέτη για τον εγκέφαλο εντοπίζεται σε ιερογλυφικές γραφές στην αρχαία Αίγυπτο.
Κάποια παραδείγματα των βασικών αρχών των νευροεπιστημών είναι :
Οι νευροεπιστήμονες εξερευνούν όλα τα στοιχεία του νευρικού συστήματος. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να κατανοήσουν τη δομή του, τη λειτουργία του, το σχηματισμό του, τις δυσλειτουργίες και τις πιθανές θεραπείες.
Το νευρικό σύστημα αποτελείται από νευρώνες που επικοινωνούν μεταξύ τους και με άλλα κύτταρα μέσω ειδικών συναπτικών συνδέσεων. Οι νευρώνες έχουν την μορφή νημάτων (άξονας) που μπορεί να λάβουν και να μεταδώσουν σήματα σε απομακρυσμένα σημεία του σώματος. Με αυτό τον τρόπο επηρεάζουν την νευρική, την μυϊκή και την αδενική δραστηριότητα.
Επιπλέον, οι νευροεπιστήμες συμβάλλουν στην κατανόηση της γενετικής βάσης πολλών νευρολογικών διαταραχών όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και στην αναγνώριση στρατηγικών για την θεραπεία και την διαχείριση της νόσου.
Οι νευροεπιστήμες έχουν ως στόχο την βαθύτερη κατανόηση της λειτουργίας των 85 δισεκατομμυρίων νευρικών κυττάρων του ανθρώπινου εγκέφαλου , την ανάπτυξη τους και τον τρόπο που σχηματίζουν τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας.
Ο εγκέφαλος μας αποτελείται από διακριτά μέρη, στον τελεγκέφαλο, στο στέλεχος του εγκεφάλου και στην παρεγκεφαλίδα. Ο τελεγκέφαλος περιλαμβάνει έξι περιοχές του εγκεφάλου και στα δύο ημισφαίρια. Τέσσερις από αυτές τις περιοχές είναι ο μετωπιαίος, ο βρεγματικός, ο ινιακός και ο κροταφικός λοβός. Οι άλλοι δύο λοβοί, ο μεταιχμιακός και ο νησιωτικός λοβός, εντοπίζονται μέσα στον τελεγκέφαλο.
Το εξωτερικό τμήμα του εγκεφάλου ονομάζεται φλοιός, ο οποίος περιέχει ένα στρώμα νευρώνων που περιβάλλουν όλους τους λοβούς του εγκεφάλου, και έχει πάχος 1.5-3mm.
Οι νευρώνες αποτελούν τους διαύλους επικοινωνίας στον εγκέφαλο, εμπλέκονται στην μεταγωγή των σημάτων στις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Έτσι, πυροδοτούν συμπεριφορές, δημιουργούν και ανακαλούν αναμνήσεις, και εμπειρίες. Μια πυκνή συλλογή νευρώνων εντοπίζεται εντός του φλοιού και σε άλλες περιοχές μέσα στους μεταχμιακούς και νησιωτικούς φλοιούς. Οι νευρώνες στέλνουν τα μηνύματα, και μια ποικιλία άλλων κυττάρων, που ονομάζονται νευρογλοιακά κύτταρα, υποστηρίζουν και διευκολύνουν την επικοινωνία.
Κάποια από τα πιο καλά μελετημένα τμήματα του εγκεφάλου είναι:
Υπάρχουν πολλές άλλες σημαντικές και εντυπωσιακές περιοχές στον εγκέφαλο που είναι πολύ εξειδικευμένες.
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί κλάδοι νευροεπιστημών, ωστόσο οι πιο γνωστοί είναι η γνωστική νευροεπιστήμη και η συμπεριφορική νευροεπιστήμη.
Η γνωστική νευροεπιστήμη ασχολείται με την μελέτη των βιολογικών στοιχείων πίσω από τις γνωστικές ικανότητες και τις ψυχικές διαδικασίες και δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως πως οι ψυχολογικές/γνωστικές λειτουργίες αντανακλώνται από τη νευρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο.
Γενικά, τα στοιχεία συλλέγονται από απεικονιστικές μεθόδους όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), το PET, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG).
Στον αντίποδα, η συμπεριφορική νευροεπιστήμη (γνωστή επίσης ως βιοψυχολογία) μελετά την επίδραση του νευρικού συστήματος στην προσοχή, στην αντίληψη, στην κίνηση, στην απόδοση, στη μάθηση και στη μνήμη και τις εκδηλώσεις στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Πολλές μελέτες επικεντρώνονται στην αλληλεπίδραση του εγκεφάλου και της συμπεριφοράς σε πραγματικό περιβάλλον.
Όλο το σώμα είναι συνδεδεμένο με τον εγκέφαλο μέσω κυττάρων και νεύρων που μεταφέρουν ερεθίσματα μπρος και πίσω ανάμεσα στον εγκέφαλο, στο νωτιαίο μυελό, στα όργανα και στα άκρα.
Ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός αποτελούν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ), καθώς ενσωματώνουν όλες τις εισερχόμενες πληροφορίες από τους αισθητήρες και ρυθμίζουν την δραστηριότητα του σώματος.
Σε αντίθεση, το Περιφερικό Νευρικό Σύστημα (ΠΝΣ) περιλαμβάνει τα σωματικά και αυτόνομα συστήματα, τα οποία είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο των σκελετικών μυών όπως επίσης και για την ακούσια ρύθμιση λειτουργιών του σώματος όπως ο ρυθμός της καρδιάς, η πέψη, η αναπνοή, η ούρηση και η σεξουαλική διέγερση.
Καθώς το περιφερικό σύστημα διαφέρει από το κεντρικό νευρικό σύστημα, υπάρχουν πολλές συνδέσεις ανάμεσα στα δύο συστήματα.
Οι βασικές αρχές είναι:
Η εφαρμογή της νευροεπιστήμης περιλαμβάνει 10 διαφορετικές ειδικευμένες κατευθύνσεις:
Οι νευροεπιστήμες προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε όλα όσα αφορούν τον εγκέφαλο, τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας.
Οι νευροεπιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα την δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου, με την χρήση ασφαλών και αξιόπιστων μεθόδων. Ο στόχος της νευροεπιστήμης είναι η ανάπτυξη νέων τεχνικών και θεραπειών για τις παθήσεις του εγκεφάλου όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον.
Το νευρικό μας σύστημα δεν λειτουργεί μόνο για να παράγει σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές, αλλά επίσης ελέγχει σημαντικές λειτουργίες του σώματος όπως η αναπνοή. Όπως ένας υπολογιστής έχει πολλές ηλεκτρικές συνδέσεις, ο εγκέφαλος έχει πολλές νευρικές συνδέσεις. Αυτές οι συνδέσεις συμβάλλουν στην μεταφορά των μηνυμάτων στις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου ώστε να γίνει σωστά η επεξεργασία τους. Ένας από τους κύριους στόχους της νευροεπιστήμης είναι να μελετά πως τα νευρικά κυκλώματα λειτουργούν και τι συμβαίνει σε περιπτώσεις που εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα.
Εξάλλου, οι νευροεπιστήμες μελετούν πολλές ανθρώπινες λειτουργίες και συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση ενός εύρους καταστάσεων όπως το σύνδρομο Down, η ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας), η σχιζοφρένεια, οι όγκοι στον εγκέφαλο, η νόσος Πάρκινσον, και πολλά αυτοάνοσα νοσήματα.
Στις μέρες μας έχουν γίνει τεράστια τεχνολογικά άλματα, με τις νέες διαγνωστικές μεθόδους όπως η PCR, η αλληλούχιση του γενώματος. Υπάρχει μια μεγαλύτερη κατανόηση των κυτταρικών και μοριακών διαδικασιών στη σκέψη, στην επιθυμία και στη συμπεριφορές. Τα επόμενα 50 χρόνια όλοι πιστεύουν ότι θα γίνουν τεράστια τεχνολογικά επιτεύγματα. Όλα αυτά θα βοηθήσουν στην απάντηση σε ερωτήματα όπως, πως οι νευρώνες αλληλεπιδρούν και προκαλούν μια συμπεριφορά, τι είδους αλλαγές οδηγούν σε παθήσεις, τι είναι αυτό που κάνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο μοναδικό.
Οι νευροεπιστήμες είναι πολύ σημαντικές για την κατανόηση πολλών παθήσεων όπως η νόσος του Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ , η σχιζοφρένεια. Ένας από τους κύριους στόχους της είναι η μελέτη της λειτουργίας των νευρικών κυκλωμάτων. Στο μέλλον οι νευροεπιστήμες θα μπορέσουν να δώσουν απαντήσεις σε πολλά κρίσιμα ζητήματα και θα ανοίξουν το δρόμο για νέες θεραπείες, που σε συνδυασμό με την ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ θα βοηθήσου σημαντικά τους ασθενείς .Νευροεπιστήμη και θεραπείες