Ολοκλήρωση και τερματισμός ψυχοθεραπείας

Συνεδρίες τερματισμού θεραπείας

Μπορεί να θέλουμε να σταματήσουμε την ψυχοθεραπεία για πάρα πολλούς λόγους: μπορεί να νιώθουμε ότι δεν την έχουμε πλέον ανάγκη, νιώθουμε ότι δεν ταιριάζουμε με το ψυχοθεραπευτή, ενώ σε άλλες περιπτώσεις δεν παίρνουμε την βοήθεια που θα θέλαμε, ή κάποια λόγια του να μας πλήγωσαν. Όποιος και να είναι ο λόγος όμως, το τέλος αυτής της σχέσης αποτελεί μια μορφή "χωρισμού".

Καλό είναι πάντα να γίνεται μία συνεδρία "τερματισμού", αποχαιρετισμού δηλαδή. Είναι μια συνεδρία όπου μπορεί να εκφραστούν συναισθήματα και σκέψεις του θεραπευόμενου, και να λάβει και μία ανατροφοδότηση (feedback) από τον θεραπευτή, που μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμη για τη συνέχεια της ζωής του ή της επόμενης θεραπείας. Αναλόγως της σύνδεσης και του χρόνου θεραπείας που έχει προηγηθεί, μπορεί να χρειαστούν από μία έως αρκετές συνεδρίες για το τέλος της σχέσης αυτής.

Αλλά η πραγματικότητα δείχνει πως όταν κάποιος είναι αποφασισμένος να μην συνεχίσει, πολλές φορές σταματά χωρίς καμία προειδοποίηση, απότομα. Και έτσι επαναλάβει μοτίβα και εμπειρίες που είχε από προηγούμενες σχέσεις του (κυρίως με τους γονείς του ή άλλους συντρόφους). Έτσι μπορεί κάποιος απλά να ακυρώσει το επόμενο ραντεβού και να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά.

Ίσως να είναι η οικειότητα στη σχέση ψυχοθεραπευτή-θεραπευόμενου που μας επιτρέπει να διακόψουμε απότομα. Καθώς ξεδιπλώνουμε τις σκέψεις μας, τους φόβους μας και τα συναισθήματά μας κατά τη διάρκεια των συνεδριών, ο ψυχοθεραπευτής παραμένει ένας μη επικριτικός ακροατής και αν όλα πάνε καλά, μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να επουλώσουμε τις πληγές μας. Στην ψυχοθεραπεία οι θεραπευόμενοι πρέπει να είναι "εγωιστές", δηλαδή πρέπει να εστιαστούν στον εαυτό τους και στη φροντίδα που εκείνοι χρειάζονται, και όχι στις πιθανές ανάγκες ενός θεραπευτή (σε ένα ιδανικό σενάριο, οι θεραπευτές είναι ολοκληρωμένοι και ισορροπημένοι άνθρωποι, μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους είτε οι ίδιοι, είτε να πάρουν βοήθεια όταν την χρειάζονται).

Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι σχετικά με την διακοπή της ψυχοθεραπείας είναι αποκαλυπτική. Κάποιοι την αποκαλούν "χωρισμό". Αυτός ο όρος δεν είναι ίδιος όταν μιλάμε για τον παθολόγο μας, είναι όρος που χρησιμοποιούμε για πιο οικείες σχέσεις. Και όταν έρχεται το τέλος αυτής της ιδιαίτερης σχέσης, δεν το αντιμετωπίζουμε με την ίδια προσοχή ή φροντίδα όπως θα γινόταν με μια σημαντική σχέση ή ένα φίλο. Συχνά σταματάμε τις συνεδρίες, ξαφνικά σταματάμε να προγραμματίζουμε ραντεβού χωρίς εξήγηση.

Όσον αφορά τον ψυχοθεραπευτή, είναι φυσιολογικό για ένα ψυχοθεραπευτή να αναρωτηθεί για το τι θα έπρεπε να είχαν κάνει καλύτερα για να δεσμευτούν οι ασθενείς. Αυτοί οι απότομοι "χωρισμοί" κάνουν τους ψυχοθεραπευτές να ψάχνουν για ακόμα πιο αποτελεσματικές θεραπείες και έτσι κάνουν εποπτείες, σεμινάρια και εκπαιδεύσεις ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν περισσότερο τους ανθρώπους.