Πως νίκησα την κατάθλιψη

Μικρές ιστορίες: "πως νίκησα την κατάθλιψη"

Κάποιες στιγμές στη ζωή μας μπορεί να νιώθουμε λύπη, ωστόσο, αυτό το συναίσθημα έρχεται και φεύγει. Αντίθετα, η κατάθλιψη, είναι κάτι περισσότερο από μία κακή μέρα, έχει τεράστια επίδραση και δύναμη. Η κατάθλιψη κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ότι συνεχώς κουβαλούν ένα τεράστιο φορτίο και καταπνίγει κάθε χαρά. Πώς κατάφεραν όμως διαφορετικοί άνθρωποι να νικήσουν την κατάθλιψη; Τι είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της κατάθλιψης και πως την αντιμετωπίζει ο καθένας ξεχωριστά;

Προσωπικές ιστορίες για την κατάθλιψη

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που αρχίζουν να νιώθουν δυστυχισμένοι και εν τέλει να εμφανίζουν κατάθλιψη, η οποία έχει επίδραση σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, στον προσωπικό και επαγγελματικό τομέα. Αν και η συμπεριφορά ενός ατόμου με κατάθλιψη μπορεί να διαφέρει, στις περισσότερες περιπτώσεις αρχίζουν να απομονώνονται και να γίνονται απόμακροι. Τα συναισθήματα είναι έντονα αρνητικά και νιώθουν ότι έχουν πέσει σε μια μαύρη τρύπα, σε ένα αδιέξοδο. Όσο και αν θέλουν να είναι χαρούμενοι, μέσα τους κυριαρχεί η θλίψη. Σε πολλές περιπτώσεις ιδίως στους άντρες) η λύπη μπορεί να μετατραπεί σε θυμό, σε θυμό για τον εαυτό, τον κόσμο και οποιονδήποτε άλλο.

Βέβαια, τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι πρέπει να μιλήσουν, ότι χρειάζονται βοήθεια. Μπορεί αρχικά να μιλούν σε έναν φίλο τους και ξαφνικά να νιώθουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Με αυτό τον τρόπο συνειδητοποιούν ότι οι άνθρωποι γύρω τους νοιάζονται για αυτούς και δεν χρειάζεται να κουβαλούν αυτό το βάρος μόνοι στις πλάτες τους.

Το επόμενο βήμα είναι ότι ξεκινούν ψυχοθεραπεία. Όπου σταδιακά μαθαίνουν να διαχειρίζονται την κατάσταση. Δεν είναι εύκολη διαδικασία αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο. Μέσα από τις συνεδρίες αναγνωρίζουν όλα όσα χρειάζεται να να ξαναβρούν τη χαρά στη ζωή τους.

Θα σου πω μια (μικρή) ιστορία: η ιστορία της Μαρίας

Η Μαρία άρχισε να νιώθει έντονη θλίψη, γύρω στα 20. Στην ηλικία των 22 ετών εμφάνισε το πρώτο βαρύ καταθλιπτικό επεισόδιο και της χορηγήθηκαν αντικαταθλιπτικά. Έτσι, ξεκίνησε για αυτήν το ταξίδι της ανάρρωσης. Η Μαρία βλέπετε είχε φτάσει σε ένα αδιέξοδο με τις σπουδές της, γιατί είχε ακολουθήσει ένα επαγγελματικό δρόμο που δεν ήθελε πραγματικά, για να μην δυσαρεστήσει τους γονείς της. Η Μαρία με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας συνειδητοποίησε τι την έφερε στο αδιέξοδο, τι την έφερε στην κατάθλιψη, καθώς και μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα. Βλέπετε, το να πάρει κανείς μόνο αντικαταθλιπτικά, ενώ συνεχίζει σε ένα λάθος δρόμο (είτε μια επαγγελματική επιλογή, είτε μια προσωπική σχέση), δεν θα βγάλει πουθενά...

Η κατάθλιψη είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα κάτω από μεγάλη πίεση. Ωστόσο, αποτελεί μια εμπειρία που αλλάζει τη ζωή, όπως και η μάχη με τον καρκίνο. Δίνει στον άνθρωπο μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσει πολλά πράγματα, να γνωρίσει τον εαυτό του και να αλλάξει τη ζωή του. Η κατάθλιψη είναι μια μοναδική εμπειρία για κάθε άνθρωπο. Αλλά όσοι βιώνουν αυτή την εμπειρία πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει αγάπη και υποστήριξη για αυτούς. Δεν είναι εύκολο για κανέναν να ζητά βοήθεια, αλλά είναι μια σωτήρια επιλογή.

Η Μαρία ωρίμασε πολύ μέσα από την εμπειρία της κατάθλιψης, αναγνώρισε ότι είχε πάρει το ρόλο του "καλού παιδιού" και είχε φορτωθεί τις προσδοκίες των γονιών της από μικρή ηλικία. Η ψυχοθεραπεία, οι φίλοι της και η οικογένειά της την βοήθησαν να ξεπεράσει αυτή την πρόκληση. Η Μαρία νιώθει βαθιά ευγνωμοσύνη πλέον για όλα. Η κατάθλιψη την βοήθησε να αντιμετωπίσει όλους τους δαίμονές της, αλλά επίσης της έδωσε την αυτογνωσία και το κίνητρο να κυνηγήσει τα αληθινά όνειρά της.

Αυτή η ιστορία δεν είναι σπάνια. Το αντίθετο μάλιστα. Στο ιατρείο βλέπω πολλούς νέους ανθρώπους, που έχουν περάσει σε σχολές υψηλού κύρους και δυσκολίας όπως η Ιατρική, η Νομική, η Αρχιτεκτονική, αλλά που μετά από μερικά χρόνια σπουδών πέφτουν σε κατάθλιψη και σταματάνε τις σπουδές, δεν τις ολοκληρώνανε, γιατί απλά δεν τις θέλανε ποτέ...

Πως η Γεωργία βοήθησε το σύντροφο της

Όταν κάποιος βλέπει το σύντροφό του να περνά δύσκολα, αυτό έχει τεράστια επίδραση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όταν ο σύντροφος σου κλαίει, αναπόφευκτα σε επηρεάζει, νιώθεις άσχημα επειδή θέλεις να είναι καλά. Όλα ξεκίνησαν όταν ο σύντροφος της Γεωργίας ξεκίνησε να είναι πιο συναισθηματικός και να νιώθει επαγγελματικές ανασφάλειες. Ώσπου ξαφνικά μια μέρα δεν μπορούσε να τον συνεφέρει από το κλάμα. Η Γεωργία ένιωθε σύγχυση με όλη αυτή την κατάσταση. Αναρωτιόταν αν αυτός ο άνθρωπος που ήταν το στήριγμά της στις δύσκολες στιγμές είχε πια χαθεί. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος, απλά πλέον ήταν θλιμμένος και φοβισμένος και πίστευε ότι όλοι τον μισούν. Η Γεωργία ένιωθε άσχημα που ο συντροφός της μιλούσε με αυτό τον τρόπο για τον εαυτό του.

Η Γεωργία προσπάθησε να τον πείσει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, αλλά εκείνος αρνιόταν να ακούσει το οτιδήποτε. Για αρκετούς μήνες συμπαραστεκόταν στο σύντροφό της και ανησυχούσε αν ήταν καλά. Άρχισε σταδιακά και η ίδια να μην μπορεί να συγκεντρωθεί και να νιώθει θλίψη για όλη αυτή την κατάσταση. Ντρεπόταν να πει σε φίλους και συγγενείς ότι μάλλον ο σύντροφός της έχει κατάθλιψη (τεστ κατάθλιψης) και να ζητήσει βοήθεια.

Ωστόσο, όλοι οι φίλοι της άρχισαν να παρατηρούν την αλλαγές στη συμπεριφορά της, και η μητέρα της πίστευε ότι κάτι συμβαίνει. Ώσπου μια μέρα ένας συνάδελφος της, την ρώτησε τι συμβαίνει και πως μπορεί να την βοηθήσει. Εκεί συνειδητοποίησε ότι η κατάθλιψη είχε επηρεάσει και την ίδια. Τελικώς μίλησε με τους δικούς της και αποφάσισε να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία. Και παρόλο που ο σύντροφός της αρνιόταν αρχικά να μιλήσει, τελικά πείστηκε και εκείνος να λάβει βοήθεια. Με τον καιρό και με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας και των δικών τους ανθρώπων κατάφεραν να βρουν τη χαρά τους. Και οι δύο ήταν στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης και έτσι δεν χρειάστηκαν κάποια αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

Η Κατερίνα κυνήγησε τα όνειρά της

Η Κατερίνα είχε θέματα με το άγχος και την κατάθλιψη. Στην πραγματικότητα δεχόταν χαρακτηρισμούς και κριτική στην εργασία της. Φοβόταν όμως να μιλήσει στους δικούς της ανθρώπους, γιατί πίστευαν ότι θα της έλεγαν να φύγει από τη δουλειά της, και έτσι έμεινε σιωπηλή για χρόνια. Για πολύ καιρό βυθιζόταν στο άγχος, στην κατάθλιψη, στο θυμό, στις αμφιβολίες και πάλευε με την αυτοεκτίμησή της. Όλα αυτά την πλήγωναν συναισθηματικά, ψυχικά και σωματικά.

Ήταν εξουθενωμένη από την θλίψη, το συνεχές κλάμα, τους φόβους, την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Έτσι, μια μέρα πήρε μια συνειδητή απόφαση και είπε ότι "φτάνει πια". Ήταν η στιγμή που αποφάσισε να παλέψει για τον εαυτό της. Με τη παράλληλη βοήθεια της ψυχοθεραπείας με τα αντικαταθλιπτικά, όσο δύσκολη και αν ήταν η κατάσταση κατάφερε να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να δώσει μια σοβαρή μάχη για τον εαυτό της, για τη ζωή της. Σταμάτησε να νοιάζεται για την γνώμη των άλλων και άρχισε να συγκεντρώνεται στον εαυτό της. Άρχισε να γράφει σε ημερολόγιο, να διαβάζει ιστορίες που μιλούσαν για την ελπίδα, για τα όνειρα, ξεκίνησε να κάνει διαλογισμό και να μιλά όμορφα στον εαυτό της κάθε μέρα.

Είχε δεσμευτεί πλέον στην προσωπική εξέλιξή της. Πλέον, κοιτάζει στον καθρέφτη, νιώθει ότι αγαπά πραγματικά τον εαυτό της και κυνηγά τα όνειρά της. Η θέληση, η ψυχική αντοχή και η αποφασιστικότητά που έδειξε, της έδωσαν την ευκαιρία να βρει ξανά τον εαυτό της και μετά από έξι μήνες να σταματήσει την αγωγή και να ζει φυσιολογικά μετά χωρίς αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Η Κατερίνα με τον καιρό ανακάλυψε τις ικανότητές της και πλέον έχει τη δική της επιτυχημένη εταιρεία. Αυτό που έκανε είναι να αφήσει στην άκρη τις δικαιολογίες και να μην περιμένει πια. Η ψυχοθεραπεία ήταν μια επένδυση στον εαυτό της που την έκανε να καταλάβει ότι μπορεί να επιτύχει τους στόχους και τα όνειρά της, αρκεί να τα υπερασπιστεί.

Ο Κώστας πήρε τη ζωή στα χέρια του

Ο Κώστας ένιωθε πολύ άσχημα με τον εαυτό του, είχε βυθιστεί στην κατάθλιψη και τα αντικαταθλιπτικά ήταν αυτό που τον βοήθησε αρχικά. Στην αρχή ήταν απρόθυμος και διστακτικός (εξαιτίας του στίγματος) αλλά όταν ξεκίνησε τα φάρμακα ένιωσε τη διαφορά. Τα αντικαταθλιπτικά τον βοήθησαν να σκεφτεί ξεκάθαρα και να βρει κίνητρο. Ο Κώστας άρχισε να επικεντρώνεται στα μικρά πράγματα της καθημερινότητας, όπως το να σηκώνεται απλά από το κρεβάτι του, να ντύνεται, να πλένεται. Άρχισε να σπάει τις υποχρεώσεις του σε μικρότερα κομμάτια. Γιόρταζε κάθε μικρή νίκη.

Από τη στιγμή που ξεκίνησε να πολεμά την κατάθλιψη, μπορούσε να κάνει όλο και περισσότερα πράγματα. Λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη των αντικαταθλιπτικών ένιωθε πιο δυνατός και έτσι μπορούσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της καθημερινότητας. Στη συνέχεια με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας κατάφερε να αναγνωρίσει τα πραγματικά αίτια της κατάθλιψης, να τα αντιμετωπίσει βγαίνοντας από τη ζώνη άνεσής του και να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, επιστρέφοντας στη ζωή.