Η κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί στους ηλικιωμένους, αλλά δεν αποτελεί φυσιολογικό μέρος της γήρανσης. Συχνά εμφανίζεται σε άτομα της τρίτης ηλικίας, τα οποία συνήθως αντιμετωπίζουν και άλλα προβλήματα υγείας. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης νοσημάτων (Αμερική), η γεροντική κατάθλιψη επηρεάζει το 1-5% του γενικού πληθυσμού των ηλικιωμένων, το 13,5% των ηλικιωμένων που χρειάζονται ιατρική φροντίδα στο σπίτι, και το 11,5% των ηλικιωμένων που βρίσκονται σε νοσοκομεία.
Οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της υποδιάγνωσης της κατάθλιψης και συνεπώς την έλλειψη θεραπείας επειδή μερικά από τα συμπτώματα μπορεί να μιμούνται ή να θεωρούνται ως κάποια που οφείλονται στην ηλικία.
Οι ηλικιωμένοι ασθενείς επίσης διστάζουν να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους ή σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούν οι ίδιοι να καταλάβουν ότι τα ψυχο-σωματικά συμπτώματα μπορεί να είναι σημάδι της κατάθλιψης. Για τους ηλικιωμένους ασθενείς που ζουν μόνοι τους, η μοναξιά και η απομόνωση μπορεί να τους δυσκολεύει να ζητήσουν βοήθεια.
Τα συμπτώματα μπορεί επίσης να αξιολογούνται σωστά λόγω άλλων νοσημάτων, φαρμακων ή αλλαγών στη ζωή. Επίσης όσον αφορά την γηριατρική κατάθλιψη, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην κατάθλιψη και στην άνοια, καθώς η κατάθλιψη αποτελεί μια ιάσιμη ιατρική κατάσταση.
Οι ηλικιωμένοι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται από ψυχιάτρους που έχουν ειδικές γνώσεις Ψυχογηριατρικής. Οι ασθενείς της τρίτης ηλικίας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στα φάρμακα, στις παρενέργειές τους και τις αλληλεπιδράσεις τους. Υπάρχουν ειδικές κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία της κατάθλιψης (και άλλων ψυχικών διαταραχών) στους ηλικιωμένους, που αφορούν τα καλύτερα φάρμακα και τη δοσολογία τους. Αυτά αποτελούν ιδιαίτερη γνώση την οποία δεν κατέχουν όλοι οι ψυχίατροι (και πολλοί λιγότεροι νευρολόγοι), παρά μόνο όσοι έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο θέμα ή έχουν εμπειρία από ψυχογηριατρικές κλινικές.
Τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά ενός μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου είναι ότι για τουλάχιστον δύο εβδομάδες το άτομο έχει καταθλιπτική διάθεση (για την περισσότερη ώρα της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα) ή απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης από δραστηριότητες που αγαπούσε. Σύμφωνα με την Ψυχογηριατρική, τα πιο συχνά συμπτώματα της κατάθλιψης στους ηλικιωμένους περιλαμβάνουν:
Τα ιατρικά προβλήματα, περιλαμβανομένων και των χρόνιων προβλημάτων υγείας, μπορούν να αποτελέσουν την αιτία, ή να χειροτερεύσουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης στους ηλικιωμένους ασθενείς. Οποιοδήποτε ιατρικό πρόβλημα, πιο συγκεκριμένα εκείνα που είναι επίπονα, που καταβάλλουν το σώμα ή απειλούν την ζωή μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα κατάθλιψης, και περιλαμβάνουν:
Ορισμένα φάρμακα συνδέονται με την κατάθλιψη στους ηλικιωμένους. Αυτά περιλαμβάνουν τα φάρμακα για καρδιαγγειακά προβλήματα, τα χημειοθεραπευτικά, τα αντιψυχωσικά φάρμακα, την αγχολυτική αγωγή και τα ηρεμιστικά, τα αντιεπιληπτικά, τα αντιφλεγμονώδη, τα διεγερτικά, οι ορμόνες και άλλα. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς που βιώνουν συμπτώματα κατάθλιψης αν παίρνουν κάποια φάρμακα πρέπει να αναφέρουν τα συμπτώματα στον γιατρό τους άμεσα.
Η “καταθλιπτική ψευδοάνοια” περιγράφει συμπτώματα γνωσιακών διαταραχών (διαταραχές μνήμης, συγκέντρωσης, κα) λόγω κατάθλιψης. Η καταθλιπτική ψευδοάνοια και η άνοια έχουν κάποια κοινά συμπτώματα, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να διαχωριστούν οι δύο νόσοι. Όμως βοηθά στον διαχωρισμό το πως εκδηλώνονται αυτά τα κοινά συμπτώματα σε κάθε νόσο:
Μπορείτε να κάνετε τα σχετικά τεστ άνοιας και τεστ κατάθλιψης για μια πρώτη εκτίμηση.
Η αποτελεσματική θεραπεία της κατάθλιψης στους ηλικιωμένους μπορεί να απαιτεί περισσότερες από μια προσεγγίσεις.
Φαρμακευτική αγωγή: τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να βοηθήσουν άμεσα στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. Όμως τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να έχουν παρενέργειες, και οι ηλικιωμένοι ασθενείς είναι ευαίσθητοι στα φάρμακα γενικότερα. Καλό θα είναι λοιπόν να υπάρχει μία τακτική παρακολούθηση από εξειδικευμένο ψυχίατρο (Ψυχογηριατρική).
Ψυχοθεραπεία: η θεραπεία συζήτησης μπορεί να είναι πηγή υποστήριξης για τους ηλικιωμένους ασθενείς. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των ηλικιωμένων ασθενών που συμβάλλει στα συμπτώματα της κατάθλιψης. Οι έρευνες δείχνουν ότι η ψυχοθεραπεία που επικεντρώνεται στις πεποιθήσεις των ηλικιωμένων ασθενών που αντιμετωπίζουν σωματικά προβλήματα υγείας βελτιώνει τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής θεραπείας.
Ομάδες υποστήριξης: οι ομάδες έχουν σχεδιαστεί για να συνδέουν τους ηλικιωμένους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα (κατάθλιψη, ιατρικά προβλήματα, πένθος κά) και προσφέρουν έναν δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και δημιουργούν ένα ασφαλές μέρος για συζήτηση.
Αλλαγές στον τρόπο ζωής: η καθημερινή γυμναστική και άσκηση, ο υγιεινός τρόπος διατροφής και οι κοινωνικές επαφές είναι πολύ σημαντικές για τους ηλικιωμένους ασθενείς με κατάθλιψη. Οι φίλοι και η οικογένεια μπορεί να βοηθήσουν κάνοντας τα ακόλουθα:
Πάντα υπάρχει κίνδυνος αυτοκτονίας στην μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και ιδίως στους ηλικιωμένους. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα (2015), το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών στην Αμερική (19,4%) παρατηρείται σε ανθρώπους 85 ετών και πάνω. Το ψηλότερο ποσοστό (19,6%) παρατηρείται σε ενήλικες μεταξύ 45-64 ετών. Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτά οι απειλές ή οι απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν τον μεγαλύτερο παράγοντα κινδύνου, καθώς οι πιο πολλές αυτοκτονίες συνοδεύονται από επιτυχείς προσπάθειες (ιδίως στους άντρες, στρατιωτικούς, και σε όσους κατέχουν όπλα στο σπίτι).
Πολλές φορές τα συμπτώματα κατάθλιψης στους ηλικιωμένους παρερμηνεύονται, θεωρούνται ως “φυσιολογικά” σε ένα βαθμό για την τρίτη ηλικία. Για αυτό χρειάζεται προσοχή, ιδίως αν κάποιος ηλικιωμένος ασθενής έχει κάποια σημάδια αυτοκτονικών τάσεων ή συμπεριφορών, είναι σημαντικό να ζητήσει αμέσως βοήθεια.