Η αχαριστία των ανθρώπων

Η αχαριστία των ανθρώπων

Όταν δεν λέτε “ευχαριστώ” σε ανθρώπους που σας έχουν βοηθήσει, αυτό είναι ένα σημάδι αχαριστίας. Φυσικά, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αχάριστοι. 

Όλοι μας έχουμε βιώσει σε ένα βαθμό την αχαριστία των ανθρώπων. Συχνά αυτό μας πληγώνει όταν το θυμόμαστε. Αλλά για την ηρεμία του μυαλού μας είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τι είναι  αχαριστία. 

Τι είναι η αχαριστία; 

Τα μικρά παιδιά φυσιολογικά δεν έχουν την αίσθηση της ευγνωμοσύνης. Θεωρούν δεδομένα όλα όσα έχουν, το φαγητό, τα ρούχα, τα παιχνίδια, την αγάπη. Εξαιτίας αυτού πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν κακομαθαίνουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά συχνά παρακινούνται να πούνε ευχαριστώ, χωρίς να το εννοούν. 

Η αδυναμία τους να νιώσουνε ευγνωμοσύνη οφείλεται στη φύση της παιδικής συνείδησης. Τα μικρά παιδιά θεωρούν δεδομένο το “καλό” που λαμβάνουν, επειδή είναι εγωκεντρικά και τείνουν να πιστεύουν ότι είναι αναμενόμενο. Την ίδια στιγμή, τα μικρά παιδιά γρήγορα νιώθουν ότι η άρνηση ή η στέρηση πραγμάτων, είναι άδικα εναντίον τους. Αυτό συμβαίνει λόγω του μη αναπτυγμένου μυαλού των παιδιών. 

Οι ενήλικες που είναι αχάριστοι διατηρούν αυτήν την παιδιάστικη νοοτροπία. Η νεύρωση αναπτύσσεται μετά από την παιδική ηλικία λόγω της πίεσης των παράλογων, αρνητικών αντιλήψεων και των συναισθηματικών συνδέσεων. 

Η αχαριστία είναι η αδυναμία ή η απροθυμία ενός ανθρώπου να είναι γενναιόδωρος με λέξεις και συναισθήματα. Αρκετοί άνθρωποι έχουν εσωτερικές συγκρούσεις και αμφιθυμία για πολλά πράγματα. Νιώθουν, για παράδειγμα, ότι θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες στους γονείς τους για όλα όσα έκαναν για να τους μεγαλώσουν. Αλλά μπορεί να έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για το αν κατάφεραν να το κάνουν σωστά.

Με ποιους τρόπους εκδηλώνεται η αχαριστία; 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που δείχνουν αχαριστία, και συχνά είναι ασυνείδητοι. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι δεν μπορούν να είναι χαρούμενοι εκτός και αν έχουν περισσότερα χρήματα. Δεν νιώθουν ποτέ ότι έχουν αρκετά. Είναι αχάριστοι προς τους δασκάλους, τους αστυνομικούς και τους γιατρούς. Δεν περνά ποτέ από το μυαλό τους η καλοσύνη των κοντινών τους ανθρώπων. 

Μια συγκεκριμένη κατηγορία αχάριστων - νευρωτικών ενήλικων εξαρτώμενων, ζει παθητικά με τους άλλους (συχνά με τους γονείς) με την προσδοκία ότι θα τους φροντίζουν. Αυτοί οι εξαρτώμενοι ενήλικες, αντί να είναι ευγνώμονες στους γονείς τους, συχνά νιώθουν απογοήτευση και παραπονιούνται στους γονείς επειδή δεν είναι γενναιόδωροι και δεν τους υποστηρίζουν. Αντί να είναι ευγνώμονες είναι παθητικά αχάριστοι, και τους ξεπληρώνουν με δυσαρέσκεια. Σύμφωνα με τη δική τους άποψη, ο κόσμος τους οφείλει πολλά.

Οι εξαρτώμενοι ενήλικες δεν μπορούν να δεχτούν ή να εκτιμήσουν την ευγένεια, επειδή ασυνείδητα, είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να ζουν με το συναίσθημα ότι δεν τους φροντίζουν επαρκώς. Στην παιδική ηλικία, συχνά ένιωθαν παραμελημένοι. Συνειδητά, ζούσαν με την απογοήτευση, ενώ ασυνείδητα προσκολλώνται πεισματικά στην παλιά πληγή του αισθήματος απόρριψης και παραμέλησης. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση δημιουργεί μια μορφή αυτοσαμποτάζ. Είναι αποφασισμένοι ασυνείδητα να δείξουν στους άλλους και στον κόσμο πόσο άσχημα τους έχει φερθεί η ζωή. 

Ψυχικά τραύματα και αχαριστία  

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ακόμη και με αξιοπρεπείς γονείς , τα παιδιά μπορεί να βιώνουν την απόρριψη, τον έλεγχο και την άρνηση μέσω της υποκειμενικής τους άποψης για την δυναμική της οικογένειας. Φυσικά, πολλοί άνθρωποι έχουν εύκολη παιδική ηλικία και ανεπαρκείς γονείς. Η πρόκληση στην ενηλικίωση είναι να καταφέρουν να ξεπεράσουν τα ψυχικά τραύματα και τις επώδυνες αναμνήσεις ώστε να μην καθορίζουν τη ζωή τους. Είναι ανάγκη να κατανοήσουν τις εσωτερικές διαδικασίες με τις οποίες διατηρούν τις παλιές πληγές. 

Οι εξαρτώμενοι ενήλικες βιώνουν μια επώδυνη κατάσταση, δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά τους θέματα. Αν και αφορά μια μικρή μειοψηφία, το πρόβλημα της αχαριστίας είναι διαδεδομένο, και όλοι κατά καιρούς μπορούμε να το νιώσουμε. 

Πολλοί άνθρωποι, λόγω του εγωκεντρισμού τους, μπορεί να μην νιώθουν καλά στην ιδέα ότι εξαρτώνται από την καλοσύνη και την προστασία των άλλων. Αντιστέκονται στα συναισθήματα ευγνωμοσύνης επειδή αναγνωρίζουν τον κύκλο εξάρτησης τους. Συχνά προσκολλώνται σε μια ψευδαίσθηση αυτάρκειας. Νιώθουν ότι είναι αδυναμία να εκφράσουν τη ευγνωμοσύνη τους. Η αχαριστία γίνεται μια παθητικά επιθετική συμπεριφορά, ένα είδος αντεκδίκησης, και ένας τρόπος για να πει κάποιος, “Είμαι επαρκής!Δεν σε χρειάζομαι!”

Οι άνθρωποι συχνά νιώθουν ευγνωμοσύνη ως ένα τρόπο επικοινωνίας με μια ανώτερη δύναμη, ενώ την ίδια στιγμή είναι απρόθυμοι να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους σε έναν άλλο άνθρωπο. Χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους (η ανώτερη δύναμη τους ξέρει και τους αγαπά), αλλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον εγωκεντρισμό τους και να αναγνωρίσουν την εξάρτηση τους από την καλή θέληση των άλλων ανθρώπων. 

Πολλές θρησκείες θεωρούν την αχαριστία αμαρτία. Αυτό γίνεται αντιληπτό με αυτόν τον τρόπο επειδή, ασυνείδητα πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν την αξία των άλλων. 

Το αίσθημα της αχαριστίας είναι αρκετά επώδυνο αλλά δεν είναι ανάγκη να το πάρετε προσωπικά. Η επώδυνη αντίδραση σημαίνει ότι νιώθουμε ότι δεν έχουμε αξία.  Κάνουμε την ασυνείδητη επιλογή να μας δημιουργεί αρνητική εντύπωση, ακόμη και αν δεν είναι αλήθεια. 

Πως να αντιμετωπίσετε τους αχάριστους ανθρώπους 

Σίγουρα θα έχετε έρθει αντιμέτωποι με αχάριστους ανθρώπους. Αλλά μπορείτε να κάνετε κάποια πράγματα για να διαχειριστείτε την αχαριστία. 

Προσαρμόστε τις προσδοκίες σας. Αναγνωρίστε ότι δεν εκφράζουν όλοι οι άνθρωποι την ευγνωμοσύνη τους με τον ίδιο τροπο. Αν προσαρμόσετε τις προσδοκίες σας θα περιορίσετε την απογοήτευση. Οι άνθρωποι που δείχνουν την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη τους είναι ευλογία. Όταν οι άλλοι θεωρούν την ευγένεια σας δεδομένη μπορείτε να το ξεπεράσετε και να διατηρήσετε την θετική σας στάση. 

Εστιάστε στις προθέσεις σας. Μην ψάχνετε την επιβεβαίωση. Επικεντρωθείτε στις προθέσεις σας και στην χαρά που νιώθετε όταν βοηθάτε τους άλλους. Η αντίδραση τους δεν έχει καμία σημασία. Αν κάνετε το σωστό πράγμα για τους σωστούς λόγους , η αχαριστία δεν θα αλλάξει το καλό  που έχετε κάνει. Μην αφήνετε την αχαριστία κάποιου να σας κλέβει τη χαρά. 

Αναγνωρίστε την αξία σας. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας την αξία σας, ακόμη και αν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν. Όταν δίνετε δεν πρέπει να περιμένετε τίποτα πίσω ως ανταμοιβή, ούτε ένα ευχαριστώ, αν και είναι πολύ όμορφο. Αν κάνετε κάτι με την προσδοκία ότι θα πάρετε κάτι ως ανταμοιβή, τότε ίσως να μην προσφέρετε πραγματικά. 

Επικοινωνήστε. Αν η αχαριστία γίνει ένα μοτίβο σε μια σχέση, σκεφτείτε να εκφράσετε ήρεμα πως νιώθετε. Συζητήστε πως μπορείτε να βελτιώσετε την επικοινωνία. Το κλειδί σε αυτό είναι η ηρεμία, χωρίς σαρκασμό και αιχμηρά σχόλια. 

Θέστε τα όρια σας. Αν η αχαριστία είναι τοξική ή κακοποιητική, ίσως να είναι ανάγκη να αξιολογήσετε ξανά τη σχέση σας. Θέστε τα όρια σας για να προστατέψετε τον εαυτό σας. Αργά ή γρήγορα όλοι συνειδητοποιούμε ότι ως εδώ και μη παρέκει. Όλοι χρειαζόμαστε μια επιβεβαίωση όταν κάνουμε κάτι για τους άλλους, αυτό δεν μας κάνει αδύναμους, μας κάνει ανθρώπους. 

Γράψτε σε ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης. Μπορείτε να καλλιεργήσετε την ευγνωμοσύνη με ένα ημερολόγιο στο οποίο θα γράφετε τα πράγματα για τα οποία νιώθετε ευγνωμοσύνη. Αυτό θα σας βοηθήσει να μείνετε συγκεντρωμένοι στις θετικές πτυχές της ζωής σας. Επειδή κάποιος είναι αχάριστος για όσα κάνετε για αυτόν, αυτό δεν σημαίνει ότι εσείς δεν θα νιώθετε ευγνωμοσύνη για όσα δίνετε. 

Μην ξεχνάτε ποτέ ότι η αχαριστία αφορά τους άλλους και όχι εσάς. Δεν είναι κάτι που μπορεί να επηρεάσει την αξία σας.