Σύμπλεγμα κατωτερότητας
Σύμπλεγμα Κατωτερότητας
Το “σύμπλεγμα κατωτερότητας” είναι ένα συναίσθημα κατωτερότητας που οφείλεται σε κοινωνικούς, ψυχολογικούς, πνευματικούς ή σωματικούς παράγοντες.
Τύποι συμπλέγματος κατωτερότητας
Υπάρχουν δύο τύποι συμπλέγματος κατωτερότητας:
- Η πρωτογενής κατωτερότητα: είναι το αίσθημα που νιώθουν τα παιδιά ως αποτέλεσμα της αβοηθητότητας. Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας μπορεί να ενισχυθεί όταν τα παιδιά συγκρίνονται δυσμενώς με τους άλλους, και ίσως αυτό να οδηγεί σε σύμπλεγμα κατωτερότητας στην ενήλικη ζωή.
- Η δευτερογενής κατωτερότητα: παρουσιάζεται όταν ένας ενήλικας δεν μπορεί να φτάσει τους στόχους που έχει θέσει ώστε να καλύψει το κόμπλεξ της κατωτερότητας που έχει δημιουργηθεί στην παιδική ηλικία.
Οι σύγχρονοι ψυχοθεραπευτές χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους περιεκτικά για την χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι άνθρωποι με σύμπλεγμα κατωτερότητας ίσως να έχουν ένα πραγματικό ελάττωμα που τους κάνει να νιώθουν κατώτεροι, ή να φαντάζονται ότι είναι κατώτεροι.
Θεραπεία για το κόμπλεξ κατωτερότητας
Η ψυχοθεραπεία είναι πολύ αποτελεσματική για τη θεραπεία των συναισθημάτων ανεπάρκειας και κατωτερότητας. Επειδή τα συμπλέγματα κατωτερότητας είναι συχνά αποτέλεσμα του αρνητικού τρόπου σκέψης και των λανθασμένων πεποιθήσεων, οι ψυχοθεραπευτές δουλεύουν με τους ανθρώπους ώστε να επαναπροσδιορίσουν τις αρνητικές και/ή καταστροφικές σκέψεις και πεποιθήσεις.
Όταν τα συναισθήματα κατωτερότητας οφείλονται σε πραγματικά ελαττώματα, όπως οι μη αποτελεσματικές κοινωνικές δεξιότητες, οι ψυχοθεραπευτές βοηθούν το άτομο να αναπτύξει αυτές τις δεξιότητες. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, τα συμπλέγματα κατωτερότητας προκαλούνται από σωματικά ελαττώματα. Αυτά τα ελαττώματα εμφανίζονται όταν ένα άτομο συγκρίνει τον εαυτό του με ένα μη ρεαλιστικό ιδεώδες. Για παράδειγμα, μια γυναίκα που θέλει να μοιάζει με μοντέλο ίσως να νιώθει κατώτερη, αλλά το να μοιάζει απαραιτήτως με κάποιο μοντέλο είναι μάλλον περιττός στόχος. Ακόμη και τα μοντέλα δεν είναι μοντέλα χωρίς την σωστή επεξεργασία και κάμερα. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μεγάλη δυσανεξία στην απόρριψη, σημαντικά θέματα αυτοπεποίθησης και ανασφάλειας, ή ένα ιστορικό επιβαρυμένης παιδικής ηλικίας και οικογενειακής ζωής, τα οποία τροφοδοτούν τη διαταραχή.