Ο όρος “αυτισμός” στο ευρύ κοινό έχει ταυτιστεί με τη χαμηλή νοημοσύνη (δείκτης IQ). Όμως αυτό δεν είναι σωστό, ο αυτισμός δεν αφορά πάντα το δείκτη νοημοσύνης και ένα σημαντικό ποσοστό αφορά άτομα υψηλής λειτουργικότητας. Επειδή υπάρχει υπάρχει μεγάλη ποικιλία στον τύπο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων που βιώνουν οι άνθρωποι με αυτισμό, ο σωστότερος όρος είναι “διαταραχή αυτιστικού φάσματος” (ΔΑΦ, autism spectrum disorders). Ο όρος “διαταραχές του αυτιστικού φάσματος” λοιπόν αναφέρεται σε παιδιά και ενηλίκες με σοβαρές δυσκολίες σε τομείς ανάπτυξης, όπως οι κοινωνικές δεξιότητες, η επικοινωνία, παράλληλα με την υιοθέτηση στερεότυπων και επαναλαμβανόμενων προτύπων συμπεριφοράς.
Αν και ο αυτισμός μπορεί να διαγνωστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, περιγράφεται ως νευροαναπτυξιακή διαταραχή επειδή τα συμπτώματα εμφανίζονται τα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού, κατά την ανάπτυξη και ωρίμανση του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκεφάλου), συνήθως στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής.
Το τελικό αποτέλεσμα των διαταραχών αυτών στη νευροανάπτυξη είναι:
Στην διαταραχή του αυτιστικού φάσματος περιλαμβάνονται:
Ως άτομα με υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό θεωρούνται κατά κανόνα εκείνα με ΔΑΦ χωρίς νοητική υστέρηση.
Σημειώνεται πως η Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) δεν ανήκει στις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος.
Η διάγνωση όλων των διαταραχών αυτιστικού φάσματος τίθεται με βάση κλινικά κριτήρια, το αναλυτικό αναπτυξιακό και οικογενειακό ιστορικό, το γενικότερο ιατρικό και ψυχιατρικό ιστορικό. Στην διάγνωση βοηθούν ερωτηματολόγια και ημιδομημένες συνεντεύξεις, ψυχομετρικές δοκιμασίες (όπως η WAIS).
Ο αυτισμός είναι μια γεννετική νόσος (γεννιέται κανείς με αυτισμό) ως εξ τούτου δεν μπορούμε να μιλήσουμε κυριολεκτικά για “θεραπεία”, αλλά για βελτίωση. Σε αρκετές περιπτώσεις η γενικότερη κατάσταση και η συμπεριφορά παιδιών και ενηλίκων με διαταραχές του αυτιστικού φάρματος υψηλής λειτουργικότητας ή ψυχοκινητική καθυστέρηση, μπορεί να βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό με τη βοήθεια της ομοιοπαθητικής.
Η κλινική εμπειρία μας έχει δείξει ότι πολλοί ενήλικες, αλλά κυρίως παιδιά (που για παράδειγμα χρειάζονταν παράλληλη στήριξη ή εμφάνιζαν υπερκινητικότητα, θυμό, διάσπαση προσοχής ΔΕΠΥ, ή διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή ΔΑΔ) είχαν μία πολύ σημαντική βελτίωση. Αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα παιδιά ή ενήλικες βεβαίως, αλλά σίγουρα αξίζει να δοκιμάσει κανείς.
Οι γονείς με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού είναι καταπονημένοι και χρειάζονται βοήθεια. Ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούν να βοηθηθούν είναι το EMDR για την αντιμετώπιση όλων των εμπειριών που έχουν συσσωρεύσει μέσα στα χρόνια της προσπάθειας που έχουν κάνει.
Τα παιδιά με αυτισμό χρειάζονται περισσότερη ενέργεια από το γονιό, και αυτό εξουθενώνει τους γονείς μέσα στα χρόνια. Η συμπεριφορά του γονιού εξαρτάται από τα αποθέματα ενέργειας και υπομονής που έχει. Το κλίμα στην οικογένεια και η συμπεριφορά των γονιών, παίζουν τεράστια σημασία στην επιδείνωση της γενικότερης κλινικής εικόνας και συμπεριφοράς του παιδιού, για αυτό και η ψυχοεκπαίδευση (σωστή ενημέρωση και αντιμετώπιση) και η ψυχοθεραπεία των γονιών είναι απαραίτητες (και όχι πολυτέλεια).
Η πρώϊμη παρέμβαση στα παιδιά με αυτισμό είναι πολύ εξαιρετικής σημασίας. Η νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου επιτρέπει στα παιδιά με αυτισμό να κερδίσουν πολλά εφόσον λάβουν την κατάλληλη φροντίδα. Η συμβουλή μας είναι να συμπεριλάβετε την ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ στις θεραπευτικές παρεμβάσεις, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενήλικες που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.Ζητήστε βοήθεια