Ίρβιν Γιάλομ

Ο Ίρβιν Γιάλομ είναι ψυχίατρος και έχει γράψει πολλά βιβλία για την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία.

Ο Ίρβιν Γιάλομ γεννήθηκε 13 Ιουνίου 1931, στην Ουάσινγκτον. Οι γονείς του μετακόμισαν από τη Ρωσία αρκετά χρόνια πριν από τη γέννησή του και άνοιξαν μανάβικο όταν έφτασαν στην Ουάσινγκτον. Ο Γιάλομ ζούσε με την οικογένειά του κοντά στο μανάβικο και το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας το πέρασε βυθισμένος στα βιβλία.

Ο Γιάλομ αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο George Washington το 1952 και έκανε μεταπτυχιακό στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης το 1956. Τα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν ολοκλήρωσε την πρακτική του στο νοσοκομείο Mount Sinai, την ειδικότητα του στο νοσοκομείο Johns Hopkins και στη συνέχεια κατατάχθηκε στο στρατό. Το 1962, ο Γιάλομ ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, όπου τελικά εξελίχθηκε σε καθηγητής ψυχιατρικής το 1973. Ο Γιάλομ έγινε επίτιμος καθηγητής όταν συνταξιοδοτήθηκε από το Στάνφορντ το 1994.

Ο Γιάλομ ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα το 1970 με την κυκλοφορία του βιβλίου "Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας". Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε , έχει χρησιμοποιηθεί ως βιβλίο σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια ο Γιάλομ έγραψε πολλά ακόμη βιβλία. Το best seller του 1989 "Ο δήμιος του έρωτα", ήταν λιγότερο κλινικό και είχε μια πιο ανθρώπινη οπτική για 10 περιπτώσεις. Το 1992 , ο Γιάλομ κυκλοφόρησε την πρώτη του νουβέλα, "Όταν έκλαψε ο Νίτσε". Πολλά από τα βιβλία του περιλαμβάνουν θέματα από την φιλοσοφία και την υπαρξιακή ψυχολογία. Βραβεύτηκε το 1976 από το Foundations Fund Award και το 2001 κέρδισε το Oskar Pfister Award από την Ένωση Αμερικανών Ψυχιάτρων. Η γυναίκα του, Μέριλιν Γιάλομ, είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου με διδακτορικό στη συγκριτική λογοτεχνία.

Ο Γιάλομ ήταν πρωτοπόρος στον τομέα της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας. Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία δίνει έμφαση στο ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας συχνά οφείλονται σε δυσκολίες που σχετίζονται με την ύπαρξη μας. Συχνά θέματα περιλαμβάνουν το φόβο του θανάτου, το δρόμο προς την ελευθερία και την επιθυμία για την αποφυγή της απομόνωσης. Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία αναγνωρίζει τέσσερα βασικά ανθρώπινα θέματα που όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν: την απομόνωση, το νόημα της ζωής, την θνησιμότητα και την ελευθερία. Ο Γιάλομ βοήθησε στην εξήγηση του υπαρξισμού και στη σημασία του στην ψυχοθεραπεία.

Η εμπειρία του Γιάλομ στην ομαδική ψυχοθεραπεία τον οδήγησε στην αναγνώριση έντεκα συγκεκριμένων παραγόντων που οδηγούν σε σημαντικές αλλαγές στα μέλη της ομάδας. Αν και ήταν σκεπτικιστής, ο Γιάλομ έγινε υπέρμαχος της ομαδικής ψυχοθεραπείας. Πίστευε ότι στην ομαδική ψυχοθεραπεία δημιουργούνται ειδικές δυναμικές που αυξάνουν την επούλωση. Οι ομαδικοί ψυχοθεραπευτές είναι υπεύθυνοι για την καλλιέργεια μιας κουλτούρας συνοχής, υποστήριξης και ενσωμάτωσης. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στα μέλη της ομάδας αποτελεί κινητήριο δύναμη για αλλαγή και ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι να διευκολύνει αυτή την εμπειρία.

Οι έντεκα θεραπευτικοί παράγοντες του Γιάλομ που επηρεάζουν την αλλαγή και την επούλωση στην ομαδική ψυχοθεραπεία είναι:

Η ενστάλαξη της ελπίδας δημιουργεί ένα συναίσθημα αισιοδοξίας.
Η καθολικότητα βοηθά τα μέλη της ομάδας να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνα τους στις παρορμήσεις, στα προβλήματα και σε άλλα θέματα.
Η μεταλαμπάδευση πληροφοριών βοηθά στην ενημέρωση και στην ενδυνάμωση των ανθρώπων με γνώσεις σχετικά με τη συγκεκριμένη ψυχολογικής τους κατάσταση.
Ο αλτρουισμός επιτρέπει στους θεραπευόμενους να αποκτήσουν μια αίσθηση αξίας και σημασίας βοηθώντας τα άλλα μέλη της ομάδας.
Η διορθωτική ανακεφαλαίωση διευκολύνει την επίλυση των οικογενειακών θεμάτων και των γεγονότων της παιδικής ηλικίας μέσα στην ασφάλεια της οικογένειας της ομάδας.
Οι τεχνικές κοινωνικοποίησης προάγουν την κοινωνική εξέλιξη, την ανεκτικότητα, τη συμπόνια και άλλες διαπροσωπικές δεξιότητες.
Μέσω των μιμητικών συμπεριφορών τα μέλη της ομάδας μαθαίνουν να προσαρμόζουν τις στρατηγικές αντιμετώπισης και τις προοπτικές άλλων μελών της ομάδας.
Η διαπροσωπική μάθηση βοηθά τους θεραπευόμενους να αναπτύξουν υποστηρικτικές διαπροσωπικές σχέσεις.
Η ομαδική συνοχή δίνει στα μέλη την αίσθηση της αποδοχής, του ανήκειν, της αξίας και της ασφάλειας.
Με την κάθαρση απελευθερώνονται καταπιεσμένα συναισθήματα και προάγεται η επούλωση μέσω της αποκάλυψης πληροφοριών από μέλη της ομάδας.
Οι υπαρξιακοί παράγοντες ενσωματώνουν τη μάθηση πως η ύπαρξή μας είναι ένα κομμάτι μας κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας. Με αυτό τον τρόπο οι θεραπευόμενοι μαθαίνουν ότι η ζωή θα συνεχιστεί με πόνο, θάνατο, λύπη, μετάνοια και χαρά. Έτσι οι θεραπευόμενοι μαθαίνουν να αποδέχονται αυτές τις συνθήκες χωρίς να προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτές.