Ελληνικά βότανα

Ελληνικά Βότανα

Όταν κάποιος περπατά στην όμορφη εξοχή της Ελλάδας, είναι δύσκολο να μην συναντήσει άγρια ελληνικά βότανα στο δρόμο του που προσδίδουν μια μοναδική αύρα. Το ελληνικό κλίμα είναι ιδανικό για την ανάπτυξη των βοτάνων, τα οποία υπάρχουν σε αφθονία στις πλαγιές των βουνών και στα πράσινα λιβάδια, όπου και μεγαλώνουν φυσικά.

Τα βότανα που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα, είναι ίδια με τα βότανα που υπήρχαν χιλιάδες χρόνια πριν στην Αρχαία Ελλάδα, και οι χρήσεις τους έχουν παραμείνει ίδιες, όχι μόνο στο να δίνουν γεύση στα ελληνικά φαγητά, αλλά και για ιατρικούς σκοπούς.

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τα ελληνικά βότανα. Πολλά μοιάζουν στη γεύση, στο άρωμα και στην εμφάνιση, αλλά η εμπειρία και η γνώση, που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά, γνωρίζουν την εμφάνισή τους, πότε ανθίζουν και πότε συλλέγονται.

Σήμερα οι άνθρωποι φαίνεται ότι επιστρέφουν στη φαρμακευτική χρήση των βοτάνων και αναζητούν αυτή την γνώση, για την ενίσχυση της υγείας τους, την θεραπεία ασθενειών και την αποτοξίνωση. Οι Έλληνες δεν αγοράζουν βότανα από το σούπερ μάρκετ αλλά κυρίως από την επαρχία, από τα μικρά χωριά, που οι άνθρωποι συλλέγουν φρέσκα βότανα, που μεγαλώνουν φυσικά στα χωράφια και στους αγρούς.

Όπως έλεγε ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής:

 Φάρμακο σας ας γίνει η τροφή σας και η τροφή σας ας γίνει φάρμακο σας

Ρίγανη

Η ρίγανη είναι το πιο γνωστό βότανο στην ελληνική κουζίνα, και χρησιμοποιείται σε σούπες, στο στιφάδο, σε κρέατα και ψάρια, και φυσικά στην φημισμένη χωριάτικη σαλάτα. Στην Αρχαία Ελλάδα, πίστευαν ότι η ρίγανη φέρνει καλή τύχη και υγεία και συμβολίζει την ευτυχία.

Μαντζουράνα

Η μαντζουράνα είναι στενός συγγενής της ρίγανης, με ελαφρώς πιο λεπτή γεύση αλλά με τις ίδιες χρήσεις στην κουζίνα. Στην Αρχαία Ελλάδα φύτευαν μαντζουράνα στους τάφους για να αναπαυτούν οι νεκροί με ευτυχία και αγάπη.

Άνηθος

Ο άνηθος χρησιμοποιείται φρέσκος στις σαλάτες και στην φημισμένη ελληνική σπανακόπιτα. Η κύρια χρήση του είναι ιατρική καθώς ήταν πολύ δημοφιλής για την επούλωση των πληγών , των εγκαυμάτων και για την προαγωγή του ύπνου.

Μάραθο

Το μάραθο μοιάζει με τον άνηθο αλλά η γεύση είναι πολύ διαφορετική, καθώς έχει μια ιδιαίτερη γεύση γλυκάνισου. Το μάραθο πήρε το όνομά του από τον Μαραθώνα, μια περιοχή που ήταν γεμάτη μάραθο. Το μάραθο προωθεί την αντοχή και την μακροζωία.

Μέντα

Ένας ελληνικός μύθος λέει ότι η μέντα πήρε το όνομα της από μια νύμφη του νερού, τη Μίνθη, που τράβηξε την προσοχή του Άδη, του Θεού του Κάτω Κόσμου. Όταν η Περσεφόνη το έμαθε μετέτρεψε την Μίνθη σε βότανο.

Η μέντα είναι εξαιρετική, σε μορφή τσαγιού, για την πέψη, σε διάφορες νευρολογικές διαταραχές, τη ζαλάδα, τον πονόλαιμο, το βήχα, τους πονοκεφάλους και την αϋπνία.

Η μέντα χρησιμοποιείται επίσης σε πολλά ελληνικά φαγητά, καθώς έχει εξαιρετικό άρωμα και γεύση που οφείλεται στο πλούσιο υπέδαφος και τη θερμοκρασία της Ελλάδας.

Δενδρολίβανο

Το δενδρολίβανο ευδοκιμεί δίπλα στη θάλασσα και οι αρχαίοι Έλληνες μαθητές φορούσαν στεφάνια από δενδρολίβανο για να ενισχύσουν τη μνήμη τους.

Το δενδρολίβανο είναι μέλος της οικογένειας της μέντας και έχει αντισηπτικές ιδιότητες. Βοηθά στο άσθμα και στα αναπνευστικά προβλήματα, όπως επίσης ανακουφίζει από τους πονοκεφάλους και τη δυσπεψία.

Ελληνικό τσάι του βουνού

Είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα βότανα στην Ελλάδα και ο Ιπποκράτης πίστευε ότι είναι τονωτικό.

Φασκόμηλο

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το φασκόμηλο μπορούσε να νικήσει το θάνατο ή να συμβάλλει στην μακροζωία. Το φασκόμηλο μειώνει τη χοληστερόλη, ενισχύει τη μνήμη και απαλύνει τους ερεθισμούς της επιδερμίδας και τη φλεγμονή. Έχει έντονη και πικάντικη γεύση.

Χαμομήλι

Στα ελληνικά η λέξη χαμομήλι σημαίνει μήλο που είναι κάτω στο έδαφος, η γεύση του μοιάζει με μήλο και η ανάπτυξη του είναι χαμηλή και ποώδης. Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που ανέφερε το χαμομήλι και το πρότεινε για την προστασία και την καταπολέμηση των κρυολογημάτων.

Το τσάι χαμομηλιού είναι γνωστό για τις ηρεμιστικές και χαλαρωτικές του ιδιότητες, καθώς και για την βελτίωση του ύπνου και τις στομαχικές διαταραχές.

Θυμάρι

Το θυμάρι, στην Αρχαία Ελλάδα ήταν πηγή θάρρους και χρησιμοποιούνταν ως θυμίαμα ή σαν εκχύλισμα στο μπάνιο, και για γεύση σε ποτά και τυριά.

Το έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι, σε φακελάκια, για καλύτερο και πιο ήρεμο ύπνο. Το θυμάρι είναι ένα από τα λίγα βότανα που περιέχει όλη τη γεύση όταν είναι αποξηραμένο. Το έλαιο θυμαριού είναι αποτελεσματικό στοματικό διάλυμα και έχει αντισηπτική δράση. Σαν τσάι βοηθά στην αντιμετώπιση του βήχα και της βρογχίτιδας.

Μαϊντανός

Οι Αρχαίοι Έλληνες συνέδεαν τον μαϊντανό με τον θάνατο, καθώς ο μύθος έλεγε ότι ανάβλυζε από το αίμα του Αρχέμορου, το όνομα του οποίου σημαίνει, αρχή κακής μοίρας. Ευδοκιμεί σε βραχώδεις πλαγιές και χρησιμοποιείται πλέον σε σχεδόν όλα τα φαγητά. Χρησιμοποιείται και για αποτοξίνωση.

Βασιλικός

Εξίσου σημαντικός είναι ο βασιλικός, ο βασιλιάς των βοτάνων. Η λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη "βασιλιάς". Οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν βασιλικό στα χέρια των νεκρών για να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν ένα ασφαλές ταξίδι στον άλλο κόσμο, και ότι θα ανοίξουν οι πύλες του παραδείσου, για αυτό και βάζουμε το βασιλικό στην είσοδο των σπιτιών για καλή τύχη και πλούτο.

Τον τελευταίο αιώνα ο βασιλικός έχει γίνει δημοφιλής στην ελληνική κουζίνα. Έχει μια πλούσια, πικάντικη γεύση και το προσθέτουμε τελευταία στιγμή στο μαγείρεμα για να διατηρήσει όλη τη γεύση του.  Έχει πολλές βιταμίνες και αντιοξειδωτικά .

Οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ότι τα βότανα είχαν συγκεκριμένες ιδιότητες, την ικανότητα να θεραπεύουν συγκεκριμένες ασθένειες, να βοηθούν στη μνήμη, να βελτιώνουν τον ύπνο και να βοηθούν στην ψυχική ηρεμία.